590

Dlaczego to musi być tak cholernie trudne? Dlaczego każdego wieczora kiedy nie mogę zasnąć mam te same wspomnienia i myśli w głowie która mówią mi "szkoda tego wszystkiego" . A ja teraz szczerze sie zastanawiam . Czego szkoda? Litrów łez, miesięcy milczenia, tysięcy chusteczek, mialiardów przykrych słów ? Czy to wszystko było "opłacalne" ? Czy to co przeszliśmy oboje, bo chyba ty to tez w pewnym stopniu czułeś, opłacało sie? Czy poświęcając miesiące ciszy te chwile uniesień i cudownie spędzonye razem dni są wystarczającym wynagrodzeniem ? Czy tylko tyle nam sie należy po tak długiej i kretej drodze która przeszliśmy ? Na nic wiecej nie zaslugujemy? Czy moment które był wymarzone i idealne to tylko momenty, a stabilność w takim stanie to juz zachłanność? Czy patrząc w przyszłość mam być świadoma że za każda z chwil, tych miłych i najlepszych będę płaciła potokiem łez, tygodniami smutku i brakiem wiary w cokolwiek? W takim razie JAKI JEST SENS w tym wszystkim? Nie lepiej zatrzymać sie na etapie "przyjaźni" w której relacje są "normalne"? Nie przywiazywać sie i sceptycznie podchodzić do wszystkiego ? Jak dalej postępować, co myśleć? Czy to na prawdę musi być tak trudne?