Miłość od pierwszego wejrzenia &

6.
Nie chciałam popsuć sobie humoru, przez te pytanie. Od  razu przyszedł Filip, poszliśmy do cukierni. Pochodziliśmy, pośmialiśmy się i rozłożyliśmy koc w parku na trawie. Położyliśmy się na nim. Rozmawialiśmy.
-A tak na ogół to łączyło Cię coś z Sylwią ? - zapytałam nie patrząc na niego
-Nie, jak już coś to się kolegowaliśmy i tyle. Ale jak ona coś Ci mówi, to sobie to ubzurała. Mam wobec Ciebie czyste sumienie. - powiedział spoglądając na mnie
-A mogę Ci zaufać ? - zapytałam pochylając się nad nim
-Oczywiście ! - i dał mi buziaka
Wiedziałam że jeśli tak to on ujął , to powinnam mu zaufać.
Następnego dnia po lekcjach strasznie padało , więc z Leną nie wracałyśmy pieszo, tylko autobusem. Lena wcześniej wysiadła i siedziałam sama. Na następnym przystanku nie wierząc własnym oczom, zobaczyłam Filipa wsiadające z Sylwią. Szybko założyłam kaptur i się schyliłam. Nie mogłam w to uwierzyć ! Przecież mówił że się kolegowali, ale teraz już nie. Jescze usiedli razem. Zupełnie nie wiedziałam co o tym mam myśleć. Miałam mętlik w głowie. Przecież mówił...
Sama już nie wiem. Zerkałam na nich, gdy nie patrzyli w moją stronę. Wychodząc z autobusu, przeszłam koło nich i jęknęłam do Filipa.
-Miłej zabawy życzę.- powiedziałam
-Co ?! Hania? A co ty tu robisz?- zapytał zdziwiony
-Zajmij się swoją Sylwią. - nie dając mu dojść do słowa, wyszłam z autobusu.
On jakby nigdy niby nic wybiegł z auobusu, zostawiając swoją ''byłą koleżankę''.
-Hania, czekaj !!- krzyknął na pół przystanku
Gdy podbiegł do mnie powiedziałam mu :
-Czego chcesz ? Wczoraj, tak możesz mi zaufać , a dzisiaj co ? Zawiodłam się na tobie- powiedziałam mu prosto w oczy
-To nie tak jak myślisz !- powiedziała
-Tak? A niby jak ?- warknęłam

7.
-Tak, a jak było?
-Hania, nie wiem jak Ci to wytłumaczyć. Nie umiem-Powiedział smutnym głosem.
-Jak chcesz. Nie musisz się mi spowiadać. Dla Ciebie i tak nie jestem nikim ważnym.-powiedziałam cichutko
-Głupstwa wygadujesz!- powiedział
Tak naprawdę nie byłam na niego tak mocno zła, ale chciałam wiedzieć czy mu na mnie zależy. Ale chyba zależało.
-A co zależy?- zapytałam
-No oczywiście ! Sylwia jest dla mnie nikim. Tylko ty się liczysz !- krzyknnął aby udowodnić.
-Udowodnisz?- zapytałam mając nadzieję na jaką kolwiek odpowiedź.
Pocałował mnie.
-Taka odpowiedź wystarczy? -zapytał uśmiechając się
-Oczywiście !- powiedziałam
-Musisz się częściej na mnie obrażać- powiedział śmiejąc się
-A to dlaczego ?- zapytałam jak głupia
-No jeżeli tak mają się kończyć nasze kłótnie - powiedział patrząc mi w oczy.
-Jeżeli ty to widzisz w takim punkcie widzenia-odpowiedziałam
-Idziemy do mnie?- zapytał z nadzieją
Nie wiedziałam czy się zgodzić, ale zgodziłam się mając nadzieję że mi wytłumaczy tą sytuacje.
-Ok, powiedziałam stanowczo.
Po kilku mminutach  drogi doszliśmy do domu Filipa.
-Gdzie twoi rodzice ?- zapytałam niepewnie
-Wyjechali na urlop do Szwecji na trzy tygodnie, wracają za dwa.- odpowiedział
-Aha. No to gratulację wolności- powiedziałam śmiejąc się
-Cały dom dla nas ! - powiedział
-To super ! A co z Sywią?- zapytałam
-Ojejku Hania, dobrze wieszm, że tylko na tobie mi zależy tak ?- Powiedział prowadząc mnie do swojego pokoju
-No wiem, wiem tylko Cię sprawdzałam- powiedziałam uśmiechając się.
- Nie ładnie- powiedział kładąc się na łóżko
Podeszłam do okna popatrzeć na gwiazdy, a w między czasie Filip włączył wolną muzykę. Złapał mnie w tali i zaszeptał do ucha.
-Mogę prosić ?
-Z tobą zawsze-odpowiedziałam
Tańczyliśmy i śmialiśmy się. Na koniec tańca upadliśmy na łóżko w rytm muzyki. Lecz co piękne musiało się kiedyś skończyć, mam na myśli to że do Filipa...

Przepraszam że 2 w 1 , no ale coś mi zdjęcie się nie chce ładowąć , więc tak muszę, jeśli będzie powyżej 5-ciu komentarzy lub ''Fajne'' następne ! :D