Taka piękna Demi.Wracam właśnie z spotkania z nią i na szczęcie nic nie widziała. Ta dziewczyna mimo wszystkiego co przeszła i przechodzi potrafi być uśmiechnięta. Mówiła, że zawsze podczasz gali lub kiedy jest przyłapana przez paparazzi ten uśmiech jest sztuczny. Dzięki mnie, dziś uśmiechała się szczerze. To sprawiło, że moje serduszko zaczęło bić, szybciej bić i uśmiechałam się przez całe nasze spotkanie. Nie znamy się długo, dwa, trzy dni zaledwie. Tylko wiecie co nas połączyło ? Wspomnienia, depresja, cięci, blizny... To wszystko. Demi mi zaufała, opowiedziała o sobie, o tym jak jej mama zmuszą ją by poszła na terapię. Demi nie chce iść, bo boi się jak zareagują jej fani, na wieść o tym, że leczy sięz tego wszystkiego. O jej problemach wie tylko jej najbliższa rodzina i ja. Dla mnie to wielki zaszczyt, że taka wielka i ceniona gwiazda jak ona zaufała zwykłej dziewczynie ze studia. Wysłuchała mnie, co na prawdę mi pomogło. Płakałam i to było dziwne, bo nigdy przy kimś nie płakałam, nie chciałam pokazywać, ze cierpie. Pocieszyła mnie i pomogła. W jakiś sposób podnioslo mnie to na duchu, ale i tak pewnie nie na długo. To wszystko jest zbyt ciężke i uzależniające. Jutro Demi wyjeżdża do NY. Będę troszkę tęsknić. Doszłam do domu więc kończę. Napisze jeszcze przed snem.