Niedopowiedziane słowa 13

"Niedopowiedziane słowa" cz. 13

- Jakub! - krzyknęłam, po czym się zatrzymał i obrócił do mnie. Nie zdąrzył nic powiedzieć bo rzuciłam mu się na szyje. - Gratuluje przejazdu. - wyszczerzyłam zęby.
- Ooo ja! chce zawsze takie gratulacje! - dał mi buziaka słodkiego.
- No to musisz wygrywać. - zaczęliśmy się śmiać.
Poszlismy razem odprowadzić Marsa do stajni, pomogłam Kubie ściągnąć siodło i ogłowie, zaczęlismy komentować zawody i śmiać się z niektórych akcji. W pewnym momencie podeszła pod boks Aśka..
- A co tu się wyprawia? widzę że dobrze sie bawicie..
- No tak, nie widać? - powiedziałam znów trochę chamsko.
- Martyna.. - spojrzał na mnie Kuba, co miało oznaczać żebym odpuściła.
- Możemy pogadać Jakub? - zapytała słodko.
- Ta, chyba nawet musimy. Tylko zaczekaj muszę rozebrać Marsa.
- Idźcie, ja to zrobię. - odezwałam się.
- Na pewno?
- Na pewno. - uśmiechnęlam się bo puścił mi oczko. Jaki on jest słodki !
Zaniosłam sprzęt do siodlarni, odniosłam Jakuba rzeczy do jego szafki, dałam Marsowi cukierki i poszłam na trybuny. Ich jeszcze nie było. Długo gadali.. ale mam nadzieje że Jakub jej wszystko powie.
Po 30 minutach w koncu do mnie przyszedł. Nie umiałam nic wyczytać z jego miny.. była jakaś zmieszana.
- No nareszcie! - powiedziałam kiedy usiadł obok mnie.
- Przepraszam że tak długo ale zbytnio nie wiedziałem co mówić jej kiedy ona non stop nawijała o zranionym sercu..
- I co z tego wyszło? - zapytałam niepewnie.
- No co.. powiedziałem jej że nic między nami nie będzie, że kocham Ciebie i chce z Tobą być. Wyzwała mnie od najgorszych, niby próbowała płakać ale chyba stwierdziła że sie rozmarze, więc po prostu sobie poszła..
- Mhm.. - nie wiedziałam jak się zachować, choć w głębi duszy się cieszyłam że tak się stało.
- Jesteś moja i nikt tego nie zmieni. - przytulił się do mnie, a ja poczułam się tak strasznie szczęśliwa.

CDN.