na wstepie sorry, ze was mecze pattisonem, przeszlo mi mjuz milion lat temu, ale to jedyne w miare ogarniete foty na kompie jakie mam, bo laptop nadal niezywy z braku funduszy, ale wyplata juz sie zbliza, takze byc moze wznowie dzialalnosc pB.

a wznowie moze dlatego, ze to na razie jedyne miejsce gdzie moge przelac to, co czuje.

moze wyolbrzymiam niektore sprawy i problemy, wiem, ze innym jest ciezej, ale nie wiem czy obecnie jest ktos, kto rozumie czesc moich smutkow.

smutkow, ktore zatruwaja mi cale dni od jakiegos czasu - paru dni.

uswiadamiam sobie wlasna glupote, naiwnosc, cos, co kazdy mowil mi od poczatku. jedna osoba we mnie nie watpi, ale ja sama nie wiem czy i ona mi dobrze doradza.

po prostu odi et amo

tak kochanie, wiesz o co chodzi, bo u mnie chodzi o jedna i te sama sprawe juz od roku i 10 dni.

wiewiórka

- będziemy się smażyć w tym samym kotle.

- na pewno nie, bo ja wybieram się tam do góry..

- to wpadnę do Ciebie.

- o nie, takiej przepustki nie dostaniesz. Staraj się tu, na ziemi. Póki możesz..

- szaleję jak Cię widzę, oszaleję zaraz. Proszę.  *a ja umrę.*

jestem zjedzona cała w środku, mnie nie ma już.

nawet płakanie nic nie daje. nie czuję się lepiej. Ułatwiam sobie tylko zmycie makijażu.