Ah...

Ciemność...
Pustka...
Załamanie...
Ściga mnie potwór zwany życiem...
Plecie swą ogromną pajęczą sieć
I tylko czeka na bezbronną osobę
Zbyt słabą by się bronić...
Złapał mnie... świat...
Wgryza się we mnie jak zaplątaną w sieci muchę...
Pożera mnie, wgryza się we mnie coraz głębiej i głębiej...
Nie widzę już jasności...
Nadzieja prysła...
Płomień zgasł...
A świat wgryza się we mnie...
Pożera mnie...
W całości...
Do granic...
Ja już nie istnieję...

Wysztkiemu winna jestem ja... Dlaczego? Przecież każdy popełnia błedy i wypowiada słowa które potem,żałuje ale dlaczego zawsze winna ja jestem i ja musze przepraszać? Skonczyło sie dosratamy życie nas nie rozpieszcza...  Może przezywam bunt jak to inni mowią ale nie bede siedzieć cicho jak mysz pod miotłą skonczyło sie mowie to co uważam za słuszne chociaż czasem sie pomyle ale nie brne w to jak inni i umiem przyznać się do błedu...

Mam trudny charakter, tak wiem. Jestem ciężka, niekiedy nieznośna i na prawdę dokuczliwa. Bywam uparta i egoistyczna. Wciąż zostawiam kubek na biurku, który leży brudny parę dni i czasem chodzę w niewyprasowanych jeansach. Jestem brzydka. Wciąż mam zaskórniaki na nosie i trochę krzywe zęby, Mam grube nogi i dołeczki w plecach, które są okropne. Ale taka się urodziłam. Taka zostanę.

Jak ci się nie podoba to nie patrz proste