.

Jak Jin i Jang.

Gdy leżę w łóżku i patrzę na granatowe niebo otacza mnie taki przyjemny spokój. Mówią, że to właśnie nocą cały strach i wszystkie demony wychodzą z serca. Nieprawda. Noc to mój ulubiony czas. Czas dla mnie i moich myśli, które ostatnio zaczynaja życ po swojemu.

.

Patrzę na swoje odbicie i co widzę? Pytasz mnie o to tak często, a ja nadal nie wiem co odpowiedzieć.
Widzę coś, kogoś kim chciałabym przestać być. Widzę ładne niebieskie oczy. Naprawdę je lubię. Widzę różowe, zawsze popękane usta, mały nosek. Kolczyk, blizna, pieprzyk. Widzę rozczochrane włosy i wczorajszy makijaż. Nie ma tu mnie. Jeszcze nie wiem jaka jestem ale kiedyś udziele dobrej odpowiedzi.
Obiecuję, że nie skrytykuję znienawidzonych nóg, brzucha, piersi. Obiecuję, że z rąk zniknął rzemyki, łańcuszki i bransoletki, które do siebie nie pasują. Założę nowe, spójne ze sobą. Obiecuję wrócić kiedyś do blondu, nie chować powiek pod czarna kredką.
Obiecuję, że dostrzegę w sobie coś co pokocham szczerze i na wieki. Obiecuje, że zaakceptuję to co zobaczę.
Zobaczę... To takie niepewne kiedyś.

Chcesz zapytać?