Pozytywnie.

    Nie chciałam utrzymywać kontaktu wzrokowego . Chciałam wdychać twój zapach . Chciałam czuć że jesteś, nie potrzebowałam spoglądać na Ciebie . Wierzyłam że stoisz obok . Nie chciałam żebyś ujrzał moje oczy. Zaskoczyło by Cię to co tam się kryje. Może nie znajdziesz tam mojej duszy, ale uczucie które rozpierało moje ciało podczas tego spaceru . Mogłabym powiedzieć Ci to ale patrząc w lustro , widząc swoje wady, czuć swoją niepewność , mówie : kiedyś nadejdzie moment aby to wyznać, nie musi być dziś jutro ani za 10 lat, ale pamiętaj powiem Ci co czuje bo to nie umarło przez tyle lat i urzeć nie może.

   Ilekroć spojrzałam w twoje duże, pełne oczy rozumiałam że to nie zwykłe zauroczenie. Patrząc w nie rumieniłam się , więc nie patrzyłam. Te kilka zerknięć wystarczyło aby zbadać sytuację i umieć wyciągnąć z niej wnioski. Dziś pytam : dlaczego? Dlaczego tak musi być. Płaczę i jestem smutna. Już od dawna wiedziałam że ten spacer to nie najlepszy pomysł. Nie umiem wmuwić sobię . Nie umiem spojrzeć w lustro i powiedzieć : to nic nie znaczy, wykły spacer, zwykła rozmowa, zwykłe spojrzenie.

   Chcę cofnąć czas. Zmieć pewne elementy w moim wyglądzie aby Ci nim zaimponować i zaciekawić. Teraz wiem że nic to nie znaczyło dla Ciebie. A jednak widziałam że to też było kłopotliwe, wstydliwe. Ale to nie świadczy o uczuciu tylko o może zwyczajnym kontakcie damsko - męskim , albo braku tematów. Nie musisz nic do mnie czuć ale wiedz w głębi serca że ja coś czuje.

ZAPUKAJ DO MNIE I POWIEDZ CZEŚĆ, ULRZYJ MI .