MIEJSCE NIEISTNIENIA

Niebo, które nieustannie płacze złotymi promieniami.

Niebo, które zakrywam dłonią, by na nie już nie patrzeć.

Niebo to, niestrudzenie wypowiada moje imię.

       Jestem  częścią historii, a nie jej odrębną wiązką.

Nie istnieje jako pojedyncza osoba. Ludzie, których odepchnęłam

wracają, Ci, na których mi zależało odeszli- znikli z horyzontu.

       Skrzydło, które mi wyrwałaś nie chce odrosnąć.

       Blizna po nim nie chce się goić .

       To dziwne, ale czuję, że wtedy umarłam, że już mnie nie ma.

Niebo, które nieustannie płacze złotymi promieniami.

Niebo, które zakrywam dłonią, by na nie już nie patrzeć.

Niebo to, niestrudzenie wypowiada moje imię.

        Nigdy nie pozbieram się po tym, co mi zrobiłaś.

Nigdy już nie polecę. Zatracam się w agonii nieistnienia.

Krzyki, które maja mnie obudzić, jedynie mnie usypiają.

       Skrzydło, które mi wyrwałaś nie chce odrosnąć.

       Blizna po nim nie chce się goić .

       To dziwne, ale czuję, że wtedy umarłam, że już mnie nie ma.

       Ból rozszarpuje moje wnętrzności od środka.

Zatracona w cierpieniu odnajduję w nim przyjemność.

       Z tego miejsca wszystko wydaje się kłamstwem.

Nie mogę odbic się od mulistego dna.

       Ciemność mnie pochłania.

       A ja się jej tak boję.. .

[ Czy kiedyś nadejdzie dzień, w którym się podniosę?

  Czy już tu zostanę?

  Czy pozwolisz na to, bym tu została ?  ]

Niebo, które nieustannie płacze złotymi promieniami.

Niebo, które zakrywam dłonią, by na nie już nie patrzeć.

Niebo to, niestrudzenie wypowiada moje imię.

-17*04*2012

12:45 

 wczoraj trzymając w rękach żyletkę...

prułam sobie sweter...

nawet na moment nie pomyślałam..

by użyć jej do czegoś innego. .

shinciu..?..

co się z Tobą dzieję..?...