Zwiększyli limit do 4 notek dziennie (na portalu).

Tak to jest, że cały rok nic ci się nie chce, a potem nagle czujesz przypływ sił i chce ci się pisać, śpiewać, rysować, opowiadać...

A potem coś piszesz, widzisz to i ci się odechciewa cokolwiek.

Albo nie.

Albo tak.

Osoba w wieku 23 lat nie musi być niczego pewna. Może próbować i popełniać błędy. Może po 5 latach studiów stwierdzić, że to nie to. Może stwierdzić, że wszystkie dotychczasowe związki były pomyłkami i nigdy nie było się zakochanym. Można wszystko, ale zamiast się bać, trzeba robić to, co się chce. A inni niech się nie ważą oceniać, bo nie dawali rad ani wskazówek a oczekują.

Takie banały wam serwuję o 3 w nocy.

Ktoś napisze, ktoś nie odpisze. Na czyjś profil się zajrzy. Oto ja. Nostalgiczny, melancholijny, popadający w banał Adrian. Często kiczowaty i śmieszny, wychowany na Titanicu i Star Warsach. Piszący piosenki w wieku 12 lat i te piosenki nagrywający na magnetofon... Adrian. Adrian od serca. Adrian niedobry. Adrian kawał chuja. Adrian zakochany. Adrian ze złamaną nogą.

Dupa - słowo roku 2015.

Nie do wiary, że mam już 23 lata.

Jest coś takiego, przeżywamy różne rzeczy, poznajemy ludzi i jakoś to sobie układamy w katalogu. Jedni to czarne charaktery, inni są dobrzy, jedni są ładni inni brzydcy. Zapamiętujemy zapachy, dotyk niektórych rzeczy... Zapach osób. Chwil. Dźwięki. Słowa, obrazy, wiadomo... I układamy sobie opowieść tak, jak nam pasuje. Po czyjejś śmierci układamy sobie smutne tygodnie- tak je zapamiętujemy, nawet jeśli był to, pomimo czyjejś śmierci, wspaniały czas. Zapamiętujemy pierwszą miłość jako coś cudownego i jedynego w swoim rodzaju, choć, tak na prawdę, była to góra złudzeń. Tak sobie układamy to życie po czasie i sobie tworzymy pewien obraz własnego ja.

Ja tak robię.

Od zawsze ważniejsza jest dla mnie przeszłość. Przyszłość to niewiadoma, więc się trochę boję. Czasem jestem optymistycznie nastawiony - gdy chwilowo dużo nowych, dobrych wspomnień - czasem negatywnie, gdy akurat zyskałem negatywne wspomnienia... banalne może jest to co piszę, a niedociągnięcia językowe troszkę odbiegają od tego, jak chciałbym pisać, ale staram się myśleć i pisać jednocześnie i coś osiągnąć

I proszę.

Tak, taka jest moja refleksja na dziś, coś, co wiem od dawna, przeszłość jest dla mnie najważniejsza i to ona tworzy tego, kim jestem.

Dziękuję bardz.