Apteka.

Zrobione koło 7 rano przed Chapterem~.

Kiedy największy ból szedł na chwilę spać by zregenerować siły, postanowiłam, że znajdę na to lek uśmierzający, który choć w małym stopniu zniweluje to co rozdziera mnie od środka.
Szukałam jakiś czas i znalazłam coś obiecującego. Bardzo długo trwałam w stanie kiedy starałam się go zdobyć i łykałam rutinoscorbin wmawiając sobie, że to tamto lekarstwo, jednak moja psychika dawała się nabrać tylko trochę, w 5% procentach co dawało stany dobre i stany złe.
W krótkim czasie odkryłam, że to gówno posiada skutki uboczne, po których tamten ból wracał ze zdwojoną siłą. A ja dalej jak głupia łykałam i łykałam nie bacząc na to, że się pogrążam. Minęło kilka miesięcy.
Jedna rozmowa wystarczyła bym ograniczyła to ścierwo. Jednak dalej spoglądałam na nie tęsknym wzrokiem. Było coraz gorzej. Całe to zdarzenie przybiło mnie całkowicie.
Trochę czasu minęło nim się po tym pozbierałam, nadal zdarza mi się spojrzeć na te tabletki od czasu do czasu i aż łzy zbierają mi się w gardle...

Siedzę na łóżku i w mojej głowie jest tylko jedno. Chciałabym być zawsze obok, wywoływać uśmiech, pocieszać, rozśmieszać, uszczęśliwać, kochać. Po prostu kochać. Jedną jedyną osobę na świecie.
Jednak nie mogę tego nikomu powiedzieć, nawet najbliższym, bo bym się zbłaźniła, nadstawiła na krzywe spojrzenie. Jednak jest jeszcze we mnie jakaś mała iskra nadziei, że kiedyś się uda. Póki potrafię marzyć... A i to stara się mnie opuścić.
Nie wiem, czy kiedykolwiek się to uda, ale obiecuję samej sobie, że jeśli bęe miała możliwość to będę próbować i starać się ze wszystkich sił, żeby się udało.
Aktualnie pozostaje mi szukać kolejnego leku, czegoś co zawiąże mi na oczach czarną opaskę, na uszy nałoży słuchawki, zaklei usta, uciszy myśli i nakłoni serce do spokoju. To nierealne, wiem. Ale szukam, wciąż szukam.
Tylko czemu tak bezskutecznie? Nawet głupich witamin nie mogę znaleźć, a te witaminy nie chcą mojej osoby.
Już nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć.
Głowa przywołuje różne obrazy, które aż proszą o ożywienie na kartce papieru, lub myśli, które powoli stworzyły by kilka stron pełnych czarnych, czy kolorowych mrówek zwanych literami. Chciałabym, ale nie potrafię się przemóc. Coś mnie blokuje.
Pieprzona blokada.
Blokada...

Mrs. Sleeping Raven aka Edoo~.