Bycie czarną owca ma kilka zalet, które przytłaczają wady.
Porozwodziłbym się nad kilkoma przykrościami- tylko szkoda mi na to czasu.
Dym w oczy. Nic, tylko dym w oczy.


Czasem fajnie jest być osobą, która na pytanie "ile chcesz mieć dzieci?"
odpowiada: "trojaczki w słoju formaliny"
Widzieć ten bulwers w oczach, gdy śmiejesz się z trepanacji czaszki
albo ich niesmak, gdy rujnujesz ich wyobrażenia o kimś "doskonałym"
W dni takie jak ten dochodzę do wniosku, że jeśli 
w doktorze Jekyll'u mieszka Mister Hyde
 a w Santanie zdzirowata Snixxx
to we mnie mają imprezę wszystkie diabły, a imię ich jest Legion.
Nie, spokojnie- nic nie rzuca mną po suficie o 3 nad ranem.
Nie topię się od wody święconej i mogę bez bólu przekroczyć próg kościoła.
Ale nic mnie tak nie rozwala jak idealizowanie kogoś tylko dlatego,
że zajmuje wysoką pozycję.
Jan Paweł 2 na ten przykład.
Jasne, był wielkim człowiekiem.
Oczywiście, przysłużył się całemu światu.
Nie zaprzeczam, że należy mu sie szacunek. Nie odmawiam mu zasług.


Do czego zmierzam? Jako osoba antyreligijna znam biblię lepiej niż niejeden wierzący.
Rozumiem lepiej system kościoła, wiem co piszczy w trawie.
Paradoks.


A paradoks ten wynika ze stronniczego punktu widzenia większości ludzi.
Poważnie- wiedza o polskim papieżu wierzących Polaków wywodzi się z KINA.
"człowiek który został papieżem"
tylko wiecie... to jest FILM. Nawet jeśli przedstawia prawdziwe fakty z życia Wojtyły
powinniście zrozumieć, że to nadal efekt wizji reżysera,
który usiłuje wyidealizowac papieską postać. W filmie nie pokazali kilku innych aspektów
jego działaności. Ukrywanie pedofilii nigdy nie zostanie u mnie uznane za "dobro dla wszystkich"



I sporo z Was, czytających, pewnie zbulwersuje się, że tak plamię pamięć o waszyym świętym.
WISI MI TO
Bo nawet gdybyście widzieli dowody na własne oczy- i tak zignorujecie fakty.


Usuńcie mnie ze "znajomych" bo nie życze sobie wylewu śliny na mojego bloga