Fokus

OMG jak to zdjęcie się dodało? Myślałam że mój komputer tego nie ogarnia... ;)

A więc mam tyle do powiedzienia, tyle do opisania!
Chyba jeszcze nigdy nie byłam tak szczęsliwa, nigdy!

Mam najcudowniejszą szkołe na świecie, najbardziej wyczepistą, kochaną i najwspanialszą klase!
Ludzie są poprostu fenomenalni, całkowicie inni niż z poprzedniej szkoły ale gdybym teraz miała wybór czy wrócić do muzyka czy zostać w kopalu, to oczywiście, nawet bym sie nie zastanawiała.
Cudowni przyjaciele ( JPK <3 ). I do tego taniec.

Tak właśnie taniec, pierwsze lekcje już za sobą, ale czuje sie jakbym tańczyła tyle lat... kocham to, tak bardzo!

Ogólnie to czuje sie jakbym grała w jakimś filmie, filmie o dziewczynie która ma wszystko co potrzebne do szczęscia,

poprostu tak sie ciesze ze nie moge!
 I jak sobie pomyśle że jeszcze 3 lata, jeszcze tyle czasu przede mna!!!
Na co najbardziej sie ciesze? hmm. Na 100% na sobote, potem na ferie zimowe i obóz taneczny, jeżeli wszystko wypali to będzie najwspanialszy tydzień na świecie.
Potem na wymiane do Holandii- na tydzień. i na wycieczke "klasową" z całą prawie szkołą.

Jeju tyle sie dzieje! Co z tego ze mam cholernie mega duzo nauki. Teraz mam przynajmniej czas żeby sie uczyć,

a i tak jeszcze troche go zostaje :)
Kurcze, gdyby ktos mi powiedział że tak właśnie będzie, że to będzie moje nowe życie, to bym nie uwierzyła.

Poprostu jest cudownie!

W sumie to osiągnełam wszystko to co chciałam.
Szkoła, odznaka PZJ, przyjaźń z takimi jednymi... ^^

Ogólnie czuje te wszystkie zmiany w sobie, czuje że taniec strasznie mnie zmienia. Tancerze to takie "dzieci szczęścia" i to prawda. Całkowicie inaczej patrze na świat i to jest własnie to- coś całkowcie niesamowitego.

Wszechwiedzący fejsbuk dzisiaj mi powiedział całą prawde o mnie, której ja nie umiałam ubrać w słowa, co mnie bardzo męczyło:

"odnoszę wrażenie, że szczęście przyjaciół, jest czymś sto razy ważniejszym, niż szczęście tylko i wyłącznie nasze, a przynajmniej tak jest w moim przypadku. to samo tyczy się problemów bliskich ci osób - widząc, jak się z tym męczą, jak to przeżywają, rozrywa ci serce, ...i chcesz im w jakikolwiek sposób pomóc. bardzo lubię obserwować ludzi, widzieć ich wszystkie gesty, ruchy, mimikę, emocje wypisane na twarzy i przede wszystkim - w oczach. wystarczy spojrzeć na przyjaciela uśmiech i błysk w oczach; od razu wypełnia cię szczęście, jak za pomocą czarodziejskiej różdżki..."

Kocham was, tak bardzo was kocham!

Fakt, jest coś czego mi brakuje. Jeden "brakujący element" ale jak to ujęła pani z polskiego

"Musisz nauczyć się żyć bez tej "osoby" (przyjmijmy) trzeba zbudować nowy świat w którym już jej nie ma"
I wszystko tak jest, jest nowy świat- ale co z tego? reszta jest niewykonalna.

Bardzo brakuje mi koni, tęsknie, ale nie umiem... nie umiem sie jakoś przełamać.

To chyba moja podświadomośc tak działa ze tworzy się jakas niewidzilna bariera. blokada.

Samą siebie usprawiedliwiam przed sobą. to chore.

Strasznie tęsknie za Fokusem, w sumie to on jest takim światełkiem w tunelu...
ale jeszcze nasze drogi sie zejdą, jestem tego pewna.

Puki co, zamykam sie w swoim nowym świecie, egzystuje w pełni szczęsliwa. Ciesze się z życia i tańcze...
ale czasem staje na moment w tym wirze, siadam na oknie i wypatruje tego czegoś. Chyba jej.
Szukam i czekam...
wspominam dawne chwile...