Opowiadanie...

Często osoba samotna, chce, by jej nie zostawiać, lecz gdy zostanie sama zdolna jest do wielu rzeczy...

Taką osobą jest Karolina. Cicha, skromna brunetka o szarych oczach. W szkole trzyma się raczej na uboczu. Na każdej przerwie siedzi z daleka od wszystkich słuchając muzyki i przyglądając się każdej przechodzącej obok osobie. Na lekcjach siedzi równie cicho z głową często zanurzoną w jej czarnym zeszycie. Ciągle z nim chodzi. Wszyscy od samego początku zastanawiali się, co w nim takiego pisze i czemu ciągle go nosi ze sobą..

Po lekcjach idzie prosto do domu, wchodzi po schodach jak każda zwykła 16- latka.

Wchodzi do mieszkania. Wita się z tatą. Wchodzi do swojego pokoju. Przebiera się. Idzie do kościoła. Modli się za jej świętą pamięci mamę..

Od dnia śmierci swojej mamy zamknęła się w sobie...

Wraca do domu. Idzie się kąpać i kładzie się do łóżka. I wtedy do jej pokoju wchodzi jej tata. Jak codziennie kładzie się obok niej, najpierw się rozbierając. To samo karze zrobić swojej córce. Zaczyna ją dotykać. Dziewczyna zamyka oczy,mocno zaciskając powieki, lecz mimo to łzy spływają jej po policzkach... Gdy jest już po wszystkim mężczyzna wstaje, ubiera spodnie, mówi " Dobranoc Słonko" i wychodzi z pokoju.

Nie zawsze jednak idzie tak łatwo. Gdy Karolina nie chciała mu na to pozwolić to ją pobił..

Dziewczyna nikomu już nie ufa. Boi się, że inni są tacy sami..

Dwa dni później w szkole wszyscy się z niej śmieli. Wymyślili jakieś plotki na jej temat. Dziewczyna popłakała się podczas lekcji i wybiegła z sali. Po powrocie do domu znów tata zaczął się do niej dobierać. Wzięła nóż do ręki i dźgnęła go w klatkę piersiową jednocześnie odbierając mu życie..