.

Zastanawia mnie często czemu ludzie którzy mają jakieś wady w wyglądzie,czy chorują na jakas chorobę często tak są odtrącani przez społeczeństwo.Są traktowani jak by byli gorsi a niczym się nie różnią od innych,tak samo mają uczucia,są wrażliwi,o czymś marzą,pragną bliskości,ciepła..Ludzie często nawet brzydzą się dotknąć chorego człowieka,wolą innych wyzywać od dałnów naprawdę nie znajać znaczenia tego słowa.Wystarczy chociaż trochę przebyć wśród dzieci którym coś dolega żeby zobaczyć ile potrafią dać miłości,jakie mają szczere uśmiechy..Ile daje im szczęścia że ktoś im poświęci trochę uwagi,nie pragną nawet zabawek,słodyczy tylko aby ktoś przy nich był.Ludzie innym wytykają wady jak by sami ich nie mieli,nie ma ludzi idalnych..A jeśli ktoś za wartość uznaje ładną buźkę to jest w ogromnym błędzie..bo ładna buźka się nie zawsze tobą zaopiekuje w zdrowiu i chorobie,bo będzie wolała spędzić godziny w łazience aby tylko wyglądać jak najlepiej dla siebie..uroda prędzej czy później przemija..charakter pozostaje na zawsze..nie chce żeby kto kolwiek pokochał mnie za wygląd,chociaż nie uważam się za piękną bo wiele mi do tego brakuje,wole aby w stu procentach mnie poznał,docenił to co jest we mnie dobre i zaakceptował wady które mam jak każdy.. nie potrzeba mi w życiu bogactwa,bo to nie ono da mi największe szczęście..da je z pewnością osoba która będzie rozumiała mnie w pełni,bo będzie pragnęła od życia tego co ja,