Jak zwykle...

Dzisiejszy dzień miał byc inny...

Miałam pojechać z dziewczynami nad zalew,potem z Anką miałyśmy oglądać absolutnie wszystko!

Ale wyszło jak zwykle.

Znowu jest do dupy.

Znowu zwaliłam sprawę z Patrykiem.

Ale to tez przez to,że on nikomu nie popuszcza,

A szczególnie mnie...

Pewnie jutro zacznę myśleć.

Ale czy warto?

Kocham go,ale on tę miłość wykorzystuje do zabijania mnie.

Mówi "proś"

-gdy proszę odrzuca

-gdy proszę żąda

-gdy proszę sprawia mi ból

-gdy proszę liczy się tylko on

-gdy proszę moja prośba jest nic nie warta

Po co mam prosić?

Może tak będzie lepiej...

Najwyżej popłaczę trochę,pokłuję się szpilką,poleję wrzątkiem i zacznę żyć ciałem. 

Życie duszą zabija.

Będę z daleka obserwowac szczęście innych.

Będę im pomagać

I tak nikt tego nie czyta,więc mogę tutaj pisa wszystko.

A najlepsze jest to,ze mozę od czasu do czasu Ania lub Patryk to zauważą i może coś z tym zrobią.

Ale pwnie i tak nie.

Znowu udam,ze jestem twarda i będę dalej toczyła życie kogos sprawiającego problemu rodzicom,kogoś kogo nikt nie szanuje,kogoś kto gdy chce powiedzieć "jestem szczęśliwy" musi pamiętać,że zaraz i tak coś spieprzy. 

Patryk,jesli to przeczytasz to wiedz,że Cię kocham,chociaż w to nie wierzysz.

Nie będę walczyć.

Skończyłam z tym.

Za dużo wojen przegrałam.

Za dużo bitew.

A teraz czytelniku mozęsz zmienić stronę i powiedzieć w myslach,ze jestem głupia.

Dobra noc