masquerade.

Czas leci ostatnio szybciej niż zwyle,

życie dosłownie ucieka przez palce,

a cały mój mały świat skupia się wokół liczenia,

słowem 'jestem robotem'.

Myślę, że pewne rzeczy zaczyna się doceniać dopiero w klasie maturalnej.

Całe to bycie singlem .. o rany! Magiczna sprawa,

kiedy ma się w tygodniu 10 godzin matematyki,

studniówkę na karku, a jutro obchodzi się trzecie urodziny w miesiącu.

Choć jak to zwykłam mówić mojemu instruktorowi:

"Poco mieć jednego, skoro można mieć dwóch"

-Maciek, Michał.. jesteście tą dawką szczęścia

bez której nie dałabym rady.

A jeśli jeszcze nie potraficie sobie wyobrazić jak bardzo zajęta jestem,

powiem, że wczoraj spotkałam się z Gochą po 10-dniowej przerwie,

a jak na nas.. to wow.. naprawdę sporo.

Ale były ulubione rozmowy przy burżuazyjnej sałatce

i brechty z byle czego (pokrowciec i inne takie),

co mój matematyk podsumował dzisiaj:

"Trzeba było wczoraj nie balować, tylko trzaskać matmę.".

Chyba pożyczę sobie od niego tą tytoniową kawę,

żeby wydłużyć dobę o kolejne 24 godziny.

No nic. Udziela mi się pracoholizm i wkrótce zajadę się jak koń szmaciany,

ale to dobrze.. znaczy, że mi zależy..

a jak mi na czymś zależy to robię to do końca i zwykle najlepiej jak potrafię.

Dziękuję ludkom, które gdzieś tam nie pozwalają mi się mulić

i ciągną mnie za ręce i nogi, żeby tylko wywołać na mordce uśmiech.

Słyszeliście, że ludzie zakochani i szczęśliwi nie chorują ?

Jestem zasmarkana w trzy dupy i  od rana gadam jak stachurski,

ale nie poddaję się i  szlajam się z takim jednym ,

który szepcze do ucha 'czeeeekolaaadaaa karmelowa'

i mówi, że  będzie tył do stycznia razem ze mną,

a wrazie konieczności zatoczy mnie  na polonezie jak najsłodszą kulkę.

Tymczasem przed nosem sterta książek i jedno pytanie, które chciałabym zadać nauczycielom:

SERIO !?

p.s. Wybaczcie wpis. Musiałam komuś solidnie pomarudzić.

Tak to jest, jak  najbliższe wixy dopiero w listopadzie.

no nic. ręce do góry i lecimy.

"(...)it's never ever too late!"

dawajcie radę. Zawsze.