- nie pytaj . .

Jeśli kedyś mnie zapytasz o to co było kiedyś
nie odpowiem prosto w oczy bo musiałbys to przeżyć
bo tu nie należy wierzyć że to zwykła jest historia
wykłuta na pamięć od początu aż do końca
W życiu tak jak w sądzie czasem zawodzi obrońca
Robi sie gorąca ziemia pod nogami,
wtedy właśnie mam ochotę wybuchnąć jak dynamit
chociaż nie uznaje granic istnieje pewna granica,
która budzi ludzi w nas, kiedy upada psychika
ta biografia to unikat,
wybacz ale mowie szczerze powoli w Boga nie wierze
chociaż chciałabym mieć nadzieje,
którą widzę w oczach dziecka, które poprostu się śmieje
Dlatego nigdy więcej, nigdy mnie nie pytaj
" co musiałam przeżyć żeby to opisać ? "
I dlaczego psycha zryta się ujawia na tych bitach
To życie lunatyka, którego o nic nie pytaj

Jeśli zadając pytanie masz ochotę rzucić kamień
niechaj tym kamieniem będzie serce ludzi,

a nie zwykły kamień co trafiając daje tylko głośne echo
poprostu w chuj przyśpieszonego serca, które już nie kocha
z głębi, którego padały nie raz spontaniczne słowa,
które są przeszkodą teraz żeby zaczynać od nowa
" nigdy więcej " myślę sobie - mija czas na przemyślenia 

i pytania dlaczego runęło w gruzach coś co

było dla mnie jak niebo tego naprawdę brakuje  

dlatego już nigdy więcej nie pytaj
jak się czuje poprostu spójrz mi na ręce,
spójrz w moje serce, bo przez oczy jestem diabłem
spójrz w moje oczy one duszy są zwierciadłem
i nagle, gdy wynajdziesz pytanie - Ja Ci nie odpowiem na nie
chodź mnie nauczono manier, powiem tylko tyle to mnie boleć nie przestaje