Jak to jest, że w naszych czasach tak trudno o prawdziwe uczucia? Dlaczego z pozoru idealne związki po prostu sie rozpadają a te (jakby nam się wydawało) zwykłe trwają w najlepsze? Gdyby sie zastanowić.. W czasach naszych rodziców czy nawet dziadków istniała zasadnicza różnica. Ludzie potrafili być ze sobą od (naprawdę wczesnej) młodości, a ich związki nie rozpadały się po 2 latach.Wręcz przeciwnie, one trwają do teraz. Więc jak to jest? Wracając do (prze)idealnych par. Czy ludzie przypadkiem nie za wiele od siebie wymagają? Szukają w sobie kogoś kto będzie miał same zalety.. A przecież to wady są najważniejsze. Zalety zaakceptuje każdy, sztuką jest zaakceptować coś co niekoniecznie w kimś dobre.. Panie (i niektórzy panowie) zwracają uwagę także na inne przykłady idealnej miłości. Sięgają po lekturę czy film . No tak, tam rzeczywiście znajdą człowieka bez wad. I na tym etapie kończą poznawać tajniki miłości. Szukają w człowieku więcej tego dobra i więcej. Aż w końcu rozumieją, że osoba nie spełnia jej oczekiwań. I tak oto filmowa miłość ma swój kres. Jednak ta osoba szuka dalej i robi znów to samo popełniając te same błędy, a co najważniejsze - nie zwraca uwagi na to czy problem jej krótkiej miłości nie tkwi w niej samej! W tamtych czasach ludzie tworząc przykłady miłości chyba bardziej interesowali się CZŁOWIEKIEM, niż ideałem człowieka.. I po prostu żyli. Kochając się i poznawając metodą prób i błędów. A te ' zwykłe' pary? One stały się chyba na tyle dojrzałe, aby zrozumieć pare tajemnic życia. Wiedzą, że idealność to fantazja człowieka i cieszą się SOBĄ. Każdą zaletą ale i wadą.  I jak możemy zauważyć wokół siebie- trwają w najlepsze.