suddenly i'm hit

tęsknię za sposobem w który morze było mokre, piasek tak ciepły, a ściany tak białe, z okna widziałam drzewa; tęsknię za odnajdywaniem piasku w kieszeniach pół roku po powrocie, słońcem na bulwarach i spacerami po pękającym lodzie, w trawie do pasa i śniegu po kolana. tęsknię i za muzyką, którą można było poczuć jeszcze nie tak dawno temu (a może jednak aż tak bardzo, tak dawno, tak daleko), za mgłą, za snem i jedzeniem; pamietacie jak na świecie istniały plany inne niż 'przeżyć ten tydzień'? za tym też tęsknię. za pamiętaniem, planowaniem, marzeniem, za spacerami na które zawsze znajdowałam tyle czasu, za odwiedzinami na cmentarzach, za niedzielami spędzanymi w łóżku. nie jestem w stanie przypomnieć sobie kiedy spałam więcej niż 4h przez ponad trzy dni, nie jestem nawet pewna czy ten czas w ogóle istniał, wyciągam z rana 5 minut przed autobusem randomowe rzeczy z szafy i wybiegam spóźniona, śpię mając 40 minutową przerwę między czykolwiek, żywię się w pizzerni, znajdującej się dwie minuty od domu i w mcdonaldzie, znajdującym się trzy minut od szkoły; nie potrafię czasami podnieść ołówka, spojrzeć w lusto, spojrzeć na zegarek. nie chcę, już nigdy; again the moon rises up too high and we don't need the sky