Gdy nic nie jest jak być powinno

Czasem jest tak, że nagle wszystko traci jakikolwiek sens, że nagle tracimy wszystko,wszystko w co wierzyliśmy.Nagle zdajemy sobie sprawę,że siedzimy całkiem sami w pustym pokoju, w tle cicho płynie jakaś smutna piosenka, która kiedyś kojarzyła nam się z kimś dla nas najważniejszym a kogo dziś już przy nas nie ma, z kimś kogo dziś bardzo nam brakuje.W natłoku myśli i morzu łez uświadamiamy sobie, że już nigdy nie będzie tak jak wtedy gdy była przy nas.Błędy, nieprzemyślane decyzje (niekoniecznie nasze), zły los a może jeszcze coś więcej sprawia, że nagle uświadamiamy sobie, że stoimy nad przepaścia i jeden krok może sprawić, że spadniemy w tę przepaść.W jednej chwili, nagle zadajemy sobie pytanie Zrobić ten ostatni krok i spaść czy może odwrócić się i odejść w przeciwnym kierunku zostawiając wszystko i wszystkich w ciemnej mgle przeszłości do której nie będzie powrotu?Jedna decyzja a tak wiele znacząca, jeden krok a mający tak wielkie konsekwencje i czas, który nieubłaganie mija i z każdą chwilą jest go co raz mniej na podjęcie tej decyzji.Co zrobić? Gdzie pójść? Jak się zachować? Tak wiele pytań, obłożonych olbrzymim ciężarem, ciężarem który spoczywa na naszych barkach.Brzemie przeszłości w teraźniejszości, w której Nic nie jest tak jak być powinno.