Pierwiastek z trzech

Ostatnio oglądałem film  i usłyszałem jedno zastanawiające  stwierdzenie:  Szukam miłości jako pierwiastek z trzech. To dziwne porównanie  człowieka z matematyką, w głębi jest bardzo trafnym spostrzeżeniem.  Jak wiemy pierwiastek z trzech jest liczbą niewymierną.  Nie można ją  zapisać  w  ułamku prostym,  czy skrócić do liczby całkowitej.  W pewien sposób  jest  czymś  wyjątkowym. Prostym, a zarazem skomplikowanym. Dokładnie jak człowiek.  Widząc go z zewnątrz, potrafimy powiedzieć o nim wszystko.  Problem zaczyna się, gdy chcemy  poznać  od środka. Jego zachowania, rozterki wydają się nam czasami  nie do zrozumienia.  Taka osoba  często zastanawia się dlaczego nie jest pierwiastkiem z dziewięciu. Oszczędziłby sobie  cały ogrom  trudu,  którego doświadcza przez cały czas. Wszystko stało by się proste i łatwe.  Potrójność, liczba 3 albo Trójka poczytywana była przez wielu starożytnych filozofów za doskonałą.  Trójca Święta, trzech króli, przestrzeń trójwymiarowa, czy trzy  stany czasowe: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość to tylko przykłady przemawiające  za unikatowością  tej cyfry.  Sam pierwiastek  jest  czymś w rodzaju zamknięciu. Takie ograniczenie  powoduje lęk przed otwarciem się na inną osobę. Człowiek, który  jest typowym pierwiastkiem z trzech szuka innej osoby o podobnych cechach.  Czasami poświęca na to całe życie.  Jednak jak wiemy dwa pierwiastki z trzech, mnożąc się dają prostą trójkę. Odciągniętą od cierpienia samotności. Dlatego, gdy  te dwie osoby, dwa pierwiastki z trzech, się spotkają, zaistniej pomiędzy nimi uczucie, które żadna siła nie jest w stanie  pokonać.