Sprzedawcy marzeń, ściętych głów 

  FBL WSZYSTKO ZEPSUJE.
Moja nowa miłość.
Japońskie emotikonki. 
űÉ ű <-- O, przykad!

Tak wiem. Nie popisałam się zdjęciem, ale nie chciało mi sie szukać innego. Ważne, że jest labret, a wtedy jest zabawa... przynajmniej w założeniu. Powinnam dać jakieś z prostą grzywką, bo ostatnio podcinałam, ale rzadko robimy zdjęcia, kiedy mam ją tak ułożoną. No, a nie chce kolejnego tego typu. Takie żałosne, huh.

Stoi przedemną szklanka soku już od ponad godziny i mimo, że chce mi się pić, to nie jestem w stanie przełknąć czegokolwiek. Dawno się tak nie czułam. Niby przyjemna odmiana po długim okresie wewnętrznej pustki i obojetności, ale... to przecież zwiastuje kłopoty.

^{P S Y C H O Z A .}

^{Wewnętrzny niesprecyzowany lęk. Umartwianie swojej duszy. Niewidzialne spazmy umysłu.}
Wszystko zaczyna się od nowa.
Pewnie. Wyrzuć moje rzeczy bo "się ich boisz". Wyrzuć i mnie, bo siłą rzeczy pozbywasz się kawałków mojej postrzepionej jaźni.
Wspomnienia mieszają się we wnętrzu tej chorej czaszki. Przypływają i odpływają męcząc mnie do stopnia niewyobrażalnego.

I ciągle te same problemy.

Beznadziejność jest zatrważająca.
Nie potrafisz pomóc nikomu. Nie potrafisz pomóc sobie.
Boli w cholerę.
A ból jest zwiastunem jeszcze większych problemów. Oznacze, że znowu zaczęłam czuć i to czucie może mnie pochłonąć. Znowu nie będę mogła chwycić niczego w ręce, bo zaraz zaczną się trząść  i wypuszczać to, co tak gorliwie staram się utrzymać.
Boję się.

Wybaczcie mi moją nieudolność. Staram się, chociaż nie odnoszę sukcesu i chyba tylko jeszcze bardziej wszystko psuję.
Lawiruję między celem i prostym byciem, a otchłanią nieobecności.


No i wiecie, nie kocham Was, ale się tym nie przejmujcie .
(eă łă)e <-- To też popsuło, załamać się można. :c

Bo i tak skończę tak, jak skończyć miałam te kilka lat temu. Czuję to w kościach cały czas.