Dodano: 11 MARCA 2010
LOVE...
LOVE...
Z Angelą :):):):)
'Nadal siedziała na brzegu łóżka, skulona i pokonana, z mocno splecionymi dłońmi na kolanach.
Powoli podniosła czerwone od łez i otępiałe z bólu oczy.
Na jej twarzy malowała się rozpacz, bezgraniczne cierpienie kogoś, kto w jednej chwili został pozbawiony motywacji do życia. Patrząc na nią zrozumiałam, jak szybko ludzie odzwyczajają się od tych, którzy są daleko.
Popełniała błędy i nie potrafiła się do nich przyznać.
Z czasem zdobywamy świadomość własnych błędów.
Ale przecież jeszcze nie wszystko przepadło, prawda?
Czy nie mogliby wrócić do tego wszystkiego, co łączyło ich na samym początku?
Czy nie mogliby przypomnieć sobie jak to było?
Najczęściej sami nie rozumiemy swoich uczuć i nie dostrzegamy ich źródła, więc jak moglibyśmy pojąć cudze?
Próbowała to zrozumieć, ale to wszystko było dla niej za trudne..'
