1204.

 Ostatnie dni przed zmianą pracy... I się stresuję i czuję podekscytowanie. Jednocześnie wiem, że będzie dobrze, więc to chyba wszystko normalne. Dobrze, że tę pracę zmieniam, bo już dostaje w starej kociokwiku. Ale miło słyszeć, że kto sensowniejszy to się zwalnia sam, w końcu ileż można, trzeba się szanować. Zadziwia mnie to miejsce, bez dwóch zdań. No ale, jak to mówią - to nie uczelnia, to stan umysłu :D

 Rozczuliło mnie dzisiaj dziecko przyjaciół. To takie urocze i szczere, takie ufne... Takie chwile zasiewają mi w głowie myśl o ewentualnym własnym dziecku w przyszłości, jednak wiem, że nie mam na nie szans. Nie nadaję się na bycie matką, zbyt wiele by mnie to kosztowało, z resztą dziecko i jego ojca również. Zdecydowanie bezpieczniejszy jest u mnie brak własnych dzieci :)

 Uwielbiam te zdjęcia *.*