Kraków, 12-06-2011

Aby być szanowanym przez chore społeczeństwo
 musisz być bardziej chory niż oni uwierz w to!
 Ale co dzięki temu osiągniesz-(nie wiesz?) powiem Ci:
 stracisz duszę i nie zyskasz nic.

Niezmiernie denerwuje mnie sens egzystencji większości ludzi i czerpanie satysfakcji z życia przez posiadanie, a nie przez bycie. Człowiek głównie identyfikuje siebie z tym co posiada. Wiadomo, każdy chce się dorobić zajebistej fury czy 'pałacu' (nie przeczę, że ja też;d), ale gdy to jest jedynym celem i sensem życia to IQ tych ludzi jest równe co najwyżej temperaturze pokojowej. Jest to prowizoryczne i nie oparte na swoim prawdziwym ,,ja". Typ myślenia buraczanego: -"wrzucę fotkiii na NK, niech patrzą, gdzie byłem ja na ostatnich wakacjach! W końcu wyspy Bahama^^ O, a tu moja żona, moja! a tu mój samochód śliczny. A tutaj siedzę w domu na mojej przezajebistej kanapie ze skóry węża przed moją plazmą i oglądam coś w TV ". Okej, a co jeśli pewnego dnia obudzisz się i zobaczysz twoją śliczną żonę całującą się z jakimś kolesiem na tylnym siedzieniu twojego   zajebistego samochodu przed twoim wyczesanym domem, hę? Twoje "ja" postrzegane w posiadaniu żony, auta czy innych rzeczy po prostu przestanie istnieć, a więc TY przestaniesz istnieć. Owszem, gromadź te wszystkie przedmioty, ale miej szacunek do siebie, traktuj siebie i innych ludzi-nie w sposób gromadzący, ale twórczy. Wybierz tą śliczną, długonogą kobietę, ale,,trochę" mądrzejszą od bielinka kapustnika. Tą która wie, że miłość to sztuka, która wymaga kultywowania i doskonalenia, a nie posiadania jak największej ilości prezentów od ukochanego i czy też on ubiera się w markowych cichach i jeździ fajną bryką. Bo jeśli te materialne rzeczy, nie daj Boże stracisz-ona przestanie się nagle kochać. -,,A wiesz, już cię nie kocham.. jakoś to nie przeszło". Oczywiście że nie przeszło bo nigdy nawet nie było.

Dobra, to tyle z moich przemyśleń po lekturze Ericha Fromm'a przed jutrzejszym egzaminem z procesów psychicznych. Dobranoc ;)