Bisz

Bisz - Banicja

Nawet sobie mogę powiedzieć: "nie znasz mnie". 

Mojego życia potok wciąż się potyka, nieustannie piersią wycierając

dno.

Gonię, a wszystko, co minione, w momencie wyboru zasklepia się jak blizna

Przeszłość jest mostem, który płonie przyszłość to wolność.

Wiem, gdzie jest zapisany mój los, wykwitły z bólu o marzeniach dziecka

I ciągle stamtąd dobiega mój głos pełen prostego pragnienia

szczęścia.

Wciąż chcę pokonać niemoc wobec świata, który łamie mi palce

Jego bezinteresowną przemoc, która uczyniła mnie kaleką na starcie.

Pieprzyć tępy pochód dni donikąd, nigdy nie uwierzę, że jest sens w

tym.

A jedyny mój możliwy koniec to

Gdy własny ogon zaknebluje mi pysk i

Przestanę wyć i uciekać przed tym głosem

Który gna mnie na krawędź, za którą nie ma już nic.

Żeby móc być sobą zakląłem krąg samotności, banicji.

Wiem, że ból ma więcej imion niż jedno i musisz go oswoić, kiedy

zostajesz sam.

Jestem ofiarą, która sama siebie składa w rymach szukam koryta, w

którym osiądzie flow.

Tak naprawdę mój jest tylko chodnik, na którym moja stopa miejsca nie

zagrzewa.

Życie zawsze chciało więcej ode mnie niż ja od niego i to ono uczyniło

mnie tym czym jestem

I wiesz, że prędzej zdechnę niż zadowolę się niczym i odepchnę

krzyż.

Nienawidzę ludzi za każde kłamstwo, które musiałem połknąć, żeby

teraz nim rzygać

Ale moje zimne oczy nie gasną i wszystko, wszystko dopiero się zaczyna.

Mimo że to tylko rzep na ogonie to

Dopóki nie wypluję płuc, gonię go

Wiem, że nie chce mnie świat

Go nie dotyczy to, co tylko dla mnie jest wszystkim.