SZAD

Szad Akrobata.

Każdy człowiek ma marzenia... ilu nie zostaje nic z nich ?!

Wciąż mam nadzieję, a sen się dzieje... flow nie rdzewieje
Skoro w to gram to nie biednieje... choć nie trzeźwieję !

Nie zapomnisz, że tu byłem gdy będę szedł przez korytarz !

Chwilo przynoś te wspomnienia bo nigdy dość wspomnień,

Nie zapomnę o nich, one na pewno nie zapomną o mnie. 

Dwadzieścia na dwadzieścia tu wtedy wierzyło w miłość,
Dziś tyle samo, nie pamięta już, kiedy to by było.

Wszystko działo się szybko i prawie był gol,
Tylko to prawie mi zabrakło, żebym wbił go.

Życie, to wielki dar... dziś wiem to dzięki wam
Nie tylko deszcz i słońce, ale też cień i wiatr
Nie tylko szkło żelbet i stal, gorycz czy lęk i żal
Ale też błękit fal łamiących się o brzegi skał

Nie chodzi o to, żeby chronić cię przed życiem, bo i tak przyjdzie
Gdzieś tam, gdzieś indziej... gdzieś w labiryncie!

Do zobaczenia w piekle, gdzie bywa trochę cieplej.

Może się wbiję, a może przetnę Ci szyję.

To co zbudowałeś w ogniu wojen zburzę,

weź lepiej już pogadaj ze swoim Aniołem Stróżem.

Ten beton chowa. Niektórym dając szanse mniejsze!

Ja piszę słowa, kradnąc to co najcenniejsze!

Kiedy patrzę w ich źrenice widzę własne odbicie.

Wspomnienia które iskrzą jeszcze dziś oczy szklą,

Mały pokój i ja modląc się za ciszą,

Która była mi najbliższą rzeczą bliższą niż ona i niż on!

Królowa. C:

Kto dalej?