BUKA

Buka.

A może miało tak być, a ideały nie istnieją.

Jesteśmy za mali żeby walczyć sami z beznadzieją.

Stwórzmy całość zamiast być ułamkiem.

Jak nie wiesz co Ci jest gdy jebie Ci do reszty, 

To zajeb sobie LSD i połóż się na jezdni.

Ciebie nie ma, jest alkohol, są marzenia bez znaczenia.

Nie pytając księżyca ten ostatni raz.

Dzisiaj na zgliszczach życia i niech kończy się świat.

Cały świat kumulacją, to taki koktajl. 

Trochę zła i troszeczkę dobra.

Ty daj mi żyć i pozwól być sobą

'Dorośli' - mówią mi - 'dorośnij',

Wielcy kreatorzy, szarej prozy codzienności. 

Dość mam skurwysynów, którzy chcą zabrać mi wolność,

Mam w sobie jad, wykorzystam go gdy spróbujesz mnie dotknąć.

Chodź pobawimy się dziś w berka z klepsydrą,

I oszukamy zegar, gdy schowamy się pod cyfrą.

Chodź zapukamy dzisiaj od tak w tęczy okna,

Może jeszcze nie śpi i wpuści nas do środka.

Stając przed lustrem dziś nie martwię się o jutro.

Siema, fatum, chyba dziś piątek trzynasty. 

Fuck you, powiedz światu, żeby ssał laski.

Chcemy nadziei, skazani na porażkę.

I zanim zabiją w tępy dzwon, zabijamy samą myślą,

Psalmy układamy i wciąż niszcząc, upadamy nisko.

Wiesz, życie było kiedyś piękne, ja wiem, że to chwila,

Co pęknie na wietrze jak bańka z mydła.

Chodź, zaśpiewamy dziś tak głośno, jak tylko można,

Gubiąc samotność i niech będzie zazdrosna.

Kogo dalej chcecie zobaczyć?

Królowa. c;