moje ulubione dworcowe

Wiem, że już było ale...

popatrzcie za okno, niebo jest straszne!

Dobijamy się właśnie z Łukaszem świątecznym paradoksem, który odkryliśmy jakieś 10 minut temu. Chociaż ja właściwie powinnam podziękować scenarzyście Gossip Girl, za świętny tekst Blair. Dzięki niemu, to właściwie tylko Łukasz się dobija. Cytując, dobrze wszystkim Wam znanego pana - 'życie!'.

Każde bagno ma dno, od którego można się odbić, czy jakoś tak. Już nie rzygam obsesyjnie, nie palę, mało pije, lubię tańczyć i spać nago. Czuję się wreszcie kobieco. Lubię szkołę, która stała się pewnego rodzaju azylem. Uwielbiam swoją klasę, bo jest tyle najpieniejszych ludzi, na których naprawdę można liczyć. Z Wami zawsze jest egelancko.

Czuję, że staję się powoli pełnoletnia, co jest trochę przerażające, a z drugiej strony mega ekscytujące. Patrzę przede wszystkim przez pryzmat podróży, przyszłych wakacji w Holandii (oby!). Powoli nakreślam sobie cele, kształtują mi się wartości. Więcej wymagam od siebie, chcę wreszcie być bezwzględnie szczęśliwa.

Wszystkim życzę szczęścia i uśmiechu na twarzy (Pociesznej nie, Tobie wystarczy :*), zajebistych przyjaciół, miłości (Wam też), samorealizacji, więcej spontaniczności, bo czasami wychodzi na dobre. Żeby rok 2010 był lepszy od poprzedniego. Pamiętajcie - jeszcze tylko dwa lata!