5. cz. 8

-To co Martyna, zbieramy się?

-Tak, możemy już wracać.

-Zrób to teraz. Proszę! - Szepnęłam jej do ucha.

-Dobrze, dobrze. Ale boje się.

-To paaa! Do zobaczenia! - Pomachaliśmy im na do widzenia z Kubą.

-Marta!

-No co?

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Kacper

-Tak?

-Muszę Ci coś powiedzieć.

Byli w parku. Staneli koło ławki.

-Taaak Martyna?

Spojrzeli sobie w oczy.

-No mi chyba możesz zaufać. Co się stało?

-Kacper, bo widzisz... Ja Cię lubie... Ja Cię kocham...

Chłopak odwrócił wzrok. Stał, spojrzał na nią i poszedł.

-Kacper poczekaj! - Zawołała.

Jednak on nie zareagował.

Martyna zaczeła płakać. Łzy spływały po jej policzkach jak wodospad.

Zaczeła iśc. Nie wiedziała gdzie. Zresztą, to nie miało znaczenia. Właśnei chłopak jej marzeń dał jej "kosza".

-Kacper...Kocham Cię...Nie zostawiaj mnie...Proszę...To boli...- Wciąż szeptała.

Łzy rozmazywały jej cały obraz.

Nagle usłyszała tylko długi pisk opon i mocne uderzenie o coś metalowego.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

-Kuba no! - Zawołam.

-No co?! No po cholere się w to wtrącałaś?! No powiedz?! On jej nie kocha! Zobaczysz! Martyna się załamie! Nie rozumiesz, że on jest dla niej bardzo ważny?!

-Kuba... - Łzy zaczeły spływać po moim policzku.

-Daj mi spokój!

-Kubaaa!-Rozbeczałam się na dobre.

-Idę się przewietrzyć.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

15 "fajnych"? ;*