5. cz.7

-Ona go bardziej kocha...niż przyjaciela...

-Wiem...Zauważyłem to, jakieś dwa lata temu...

-A on?

-Co on? Sama widzisz. Lubi ją.

-No właśnie... lubi...

-Nie zostawie tego, tak...

-Chcesz się bawić w swatkę?

-Tak. - Odpowiedziałam z szerokim uśmiechem.

-Marta... A może pozostawimy ich w spokoju?

-NIE! 

-Martuś...A może tak będzie lepiej?

-NIE!

-Wracamy już?

-Jak chcesz.

-Ej no! Chyba się nie obraziłaś?

-Nieee.

Gdy kładłam się spać, rozmyślałam jak im pomóc.

Rano obudziłam się z genialnym pomysłem. Tak przynajmniej myślałam...

-Kuba pożyczysz mi telefon? Chce zadzwonić do Martyny.

-Jasne. Ale proszę, nie mieszaj się w ich sprawy.

-Halo? Martyna?

-Tak. A kto mówi?

-Z tej strony Marta. Mogłabyś dziś wpaść do mnie po 16 z Kacprem?

-No pewnie. To do zobaczenia.

-Pa. 

Gdy przyszli, poprosiłam chłopców, by zostawili mnie z Tiną same.

-Coś się stało?  - Zaptytała, gdy zamknęli drzwi.

-Jeszcze nieee. - Odpowiedziałam uśmiechając się.

-Jeszcze?

-Chce Ci się odwdzięczyć za tamtą rozmowę. Pomogę Ci z Kacprem.

-No dobrze.

-Wiesz co musisz zrobić?

-Tylko nie mów, że mam mu to powiedzieć prosto w twarz.

-Tak. No proszę! To jedyne wyjście.

-Marta? 
-Tak?

-Ale jak coś nie wyjdzie...To już drugi raz nie próbuje.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

10 "fajnych" ? ;*