4.

                 Cześc. Nazywam się Izabela - dla znajomych Iza. Od 15 lat mieszkam w domu dziecka. Mama zmarła dobę po moich narodzinach, a tata jadąc do szpitala. Można powiedziec, że wielkiego szczęścia to ja nie mam. No może za wyjątkiem nauki. Nie mylcie mnie z kujonami. Ja po prostu lubię się uczyc.

                Przyjaźnię się z Leną. Znamy się od pierwszego dnia kiedy tylko tu trafiła. Właściwie to każdy każdego traktuje jak brat/siostrę. Średnio trzy dzieci na dwa miesiące wracają do rodziców, a jedno na trzy miesiące zostaje zaadoptowane. Szału to, to nie robi, wiem. Ale nie narzekamy. Cieszymy się każdą chwilą spędzoną razem.

               Od pewnego czasu zauważyłam, że Lena dużo czasu spędza z Denisem... Denis i Maks do jedyni chłopacy, którzy mają 16 lat.

- Wiesz Iza... On mi się podoba.

- Denis?

- Tak...

- Oh to cudownie ! Pasujecie do siebie. Bardzo się cieszę, twoim szczęściem.

- Lubisz Maksa?

- Co?

- Zapytałam czy lubisz Maksa.

- Jak brata. A co?

- A ktoś Ci się podoba?

- Nieee.

- A jaki jest Twój typ chłopaka?

- O co Ci chodzi?

     Wiem, że chłopacy to nasz ulubiony temat.

- Mam prośbę.

- Mów.

- Czy ten czas wolny kiedy ja jestem u Denisa...nie chciałabyś jakoś wykorzystac?

- Co masz na myśli?

- Maks.

         Wiedziałam.

- Mam z nim więcej czasu spędzac?

- Tak. Oczywiście jak byś mogła...

- Załatwione.

Pewnie i tak nikt tego nie czyta. Proszę abyście napisali w komentarzach czy mam dodac kolejną częśc. Pozdrawiam ! ;*