zdjęcie stare, jeszcze z Sycylii... taki wakacyjny akcent.  niektórzy mówią, że ładnie tu wyszłam, chociaż zdjęcie zrobione z totalnego zaskoczenia. ;>

boże! dlaczego zawsze tak jest, że gdy myślę, że moja sytuacja może się jednak polepszyć, okazuje się, że jednak musi być tak samo beznadziejnie, jak było... albo i gorzej.

byłam w tym tygodniu u czterech lekarzy i pomijając tego, który uznał, że moje serce nienaturalnie szybko bije, dowiedziałam się również, że mogę mieć raka... spoko?

w ogóle myślałam nad swoimi wartościami w życiu i uznałam, że wszystko to, co się dzieje dookoła mnie, to tylko i wyłącznie moja wina. jestem zdecydowanie zbyt naiwna, zbyt delikatna, zbyt lojalna, zbyt sentymentalna, za bardzo chcę uszczęśliwiać innych i zapominam o sobie, tak samo jak mam zbyt romantyczny światopogląd. co z tego, że niektórzy spotykając mnie, mówią mi, że jestem najszlachetniejszą i najukochańszą osobą jaką kiedykolwiek spotkali, skoro i tak zaraz zupełnie nic dla nich nie znaczę? po co mam się przejmować dobrem innych, skoro oni nie przejmują się moim, bo nic dla nich nie znaczę? dlaczego przywiązuję się do ludzi, dla których nic nie znaczę? dlaczego wierzę ludziom, gdy mówią mi, że są gotowi zrobić dla mnie wszystko, skoro i tak się okazuje, że nic dla nich nie znaczę? może lepiej jest zostać cholerną egoistką, skoro i innych nie obchodzi to, że poświęcam własne dobro dla nich, żeby ich uszczęśliwić? przecież oni i tak nie potrafią nic docenić?

na takie pozytywne zakończenie - jedzie ktoś ze mną na jakiś obóz do Hiszpanii? ;> bo muszę zacząć ogarniać plany wakacyjne...

maria peszek - marznę bez ciebie.

hey - z rejestru strasznych snów.