by. Felix

Kiedyś myślałem, że wszystko opiera się na byciu z kimś - z tą drugą jedyną osobą. Epatują tym w filmach, książkach, piosenkach... Wydaje mi się, że uwierzyłem tej propagandzie jak miałem naście lat bo wtedy jeszcze wierzyłem w takie ideały - banały. Walczyć o szczęście, popełniać heroicznie głupie czyny... ...jakie to smutne i puste. Jednak życie weryfikuje ten sielankowo-mdło-wymiotny obraz życia. I dobrze. Bo dzięki temu nie tracę niepotrzebnie swojej energii na pogoni za wiatrem i hollywoodskim happy endem . O ile bardziej moje życie stało się prostsze i poukładane kiedy świadomie wybrałem samotność. Kiedy przejąłem kontrolę nad swoimi emocjami i uczuciami. Wielu wydaje się to dziwne, ale oni tkwią nadal w świecie iluzji.  Żyję swoim życiem gdzie ja jestem pępkiem mojego małego światka i wszystko kręci się w okół mnie. Gdzie nie muszę "zabierać zabawek i wynosić się z piaskownicy - bo to moja piaskownica i moje zasady". Dlaczego to piszę? Bo mogę!!! Bo zależy mi tylko na mnie samym. Bo nie muszę przed nikim się "poprawnie zachowywać" żebym nie został negatywnie oceniony. Nie muszę zmieniać się wedle jakiegoś "widzimisie" głupiej przelotnej panienki, co najwyżej ona może sie dostosować do reguł - albo wypad z mojej piaskownicy. A przyszłość, starość? Może dożyję...

jakie to prawdziwe ... by felix.eblog

a przy okazji : może wkońcu pogadamy ?? jak dojrzali ludzie ...