proces podążania za schematami

Pomimo wykasowania całej żenującej przeszłości, jakaś jej cząstka wciąż wiruje w sieci. Wystarczy choćby wpisać początek a nieistniejąca rzecz  ZNOWU zaczyna istnieć ?

Czy w ten sposób wskrzeszamy swoje gorsze JA

Gdy zaszczepimy w człowieku pewną myśl, o której nie miał bladego pojęcia, zaczyna rozważać jej opcje.

Jednocześnie  po prostu jesteśmy skończonymi egoistami

rozmawiając z kimś, zadając pytania, wysłuchując drugiego człowieka

kurczowo trzymamy się własnego tyłka, własnego tłustego tyłka

naprowadzamy go na główny wątek, którym jesteśmy my sami

bo w każdej tej  sytucji, zdarzeniu próbujemy na siłe znaleźć pasujący fragment do naszego  chujowe życie,

wystarczy jeden problem, masa płaczu, jedna piosenka

i od razu wiemy TAK TEN KOLEŚ PISZE DOKŁADNIE O MNIE

a czy kiedy kolwiek zastanawiałes się ile osób pomyślało tak samo?

Nie jesteś sam na świecie kochanie

i pamiętaj nie  odnajdziesz  snesu życia w piosence

:)

doradząjąc ludziom, wspomagamy się własnymi doświadczeniami

zazwyczaj tymi gorszymi, które dają człowiekowi dużego kopa do zmian

ale nie  czujmy się od raz tacy wyjątkowi, bo scena nie jest  dostępna na wyłączność

Aby coś zaprezentować światu potrzebna jest przynajmniej dwójka osób

monolog wewnętrzny pozostawmy Konradowi, który w doskonały sposób zaprezentował światu swoją  improwizacje

Tylko 

Milczenie też jest środkiem komunikacji, a czasami nawet odpowiedzią na dręczące nas pytania

dlatego milczcie mądrze , bo udzielanie złych odpowiedzi bywa męczące