Jesli kiedyś ktoś mnie zapyta czy to był mój największy błąd opdowiem mu,że nie.. 

Spotkałam go przypadkiem, pewno zimowego wieczoru. Tak po prostu stał, chyba na kogoś czekał, a ja tylko na kilka sekund odwróciłam głowe w jego stronę. Do dziś pamięta ten dzień i uważa go za najpiękniejszy. 

Od tego wydarzenia minął już prawie rok, dziś nie jesteśmy dla siebie obcymi osobami.. Staliśmy się dla siebie wszystkim. Jednak czasem zdarzają mi się dni, gdy myślę,że nie znaczę dla Niego tak wiele jak on dla mnie.
Mój pamiętnik ma kolejną zapisaną kartkę, na której pojawia się list tylko do Niego, list, który opisuje wszystko. Może to  dziwne, ale uwalnie mnie to od rzeczywistości. Taka mała rzecz, chwila. Gdy siedząć sama ze słuchawkami w uszach piszę to co najchętniej wykrzyczała bym Mu prosto w twarz. 

Płakałam przez Ciebie już nie raz, jednak nie potrafiłabym przekreślić tych wszystkich wspólnych chwil w jednej sekundzie. Czję to czego brakowało mi przez tyle lat. 

Przy Tobie staję się sobą w 100% , często krzyczę i płaczę. Często śmieję się aż do łez. A to wszystko dzięki Tobie. Jestem szczęśliwa chociaż wiem,że potrafisz powiedzieć słowa, które ranią najbardziej na świecie. Ale mimo wszystko ja ci wybaczam i brnę dalej w nasz wspólny świat. Nie wyobrażam sobie, że ktoś może Cię zastąpić. Zbyt wiele znaczysz, abym odeszła na zawsze.