Przeprowadzka 34 .

-A ja mogę skorzystać z Twojego zaproszenia? - zapytała Beata.

-Yyy.. tak jasne czemu nie. -odpowiedział Michał.

-Okej, to zamawiam pokój obok Twojego.-powiedziała odchodząc.

-No jeszcze tego brakowało. Chyba zrezygnujemy z tego noclegu u Michała co? - zapytała Ania.

-Nie no spoko. Chyba damy radę. Znajdziesz jeszcze jeden pokój? - skierowałam się w stronę Michała.

-No z tym będzie mały problem, bo została tylko sypialnia rodziców, a tam wolałbym jak by było pusto. Ale jeśli tylko chcesz możesz spać u mnie w pokoju. Ja położę się na materacu. Zgoda? - zapytał.

-No wiesz...- spojrzałam na Anię, zrobiła proszącą minkę i jej uległam. - no dobra. Zgoda.

Po tej rozmowie, poszliśmy dalej się bawić. Dobiła godzina 4 nad ranem. Ruszyliśmy do swoich pokoi. Ania z Adrianem w jednym, Beata sama, ja i Michał w jednym ! Nie mogłam tego pojąć. Ja i Michał i ja w jednym pokoju?! To niemożliwe...

Weszliśmy do środka.

-Dobra, ale mam taki mały problem. Nie mam pidżam.-powiedziałam ze skruchą.

-Spokojnie.- wstał i zaczął szperać w szafie.- Trzymaj.- rzucił w moją stronę swoją koszulkę.

Weszłam do łazienki wzięłam szybki prysznic i ubrałam jego koszulkę. Szybkim krokiem wskoczyłam do łóżka. Michał leżał już na materacu. Było mi trochę głupio, że musi się tam męczyć, skoro jest u siebie. Nagle zapukał ktoś do drzwi.

-Wejdź.- powiedział.

-Hej Michałku, możesz na chwilkę przyjść do mnie do pokoju, bo coś stało się z oknem- powiedział, nie kto inny jak Beata.

-Spoko, już idę.- odpowiedział i wyszedł.

Po chwili usłyszałam, jak Michał zaczął na Beatę. Robił to tak głośno, że wszyscy wyszli z pokoi na przedpokój.

-Co Ty sobie myślisz dziewczyno?! Zrozum to, ze ja nic do Ciebie nie czuję. Pogódź się z tym w końcu. Przez Ciebie nie mogę prowadzić własnego życia, bo ciągle się wpieprzasz. Własnego nie masz? I weź trochę wyluzuj. - powiedział wchodząc do pokoju. Beata aż poczerwieniała ze złości, trzaskając drzwiami. Wróciliśmy do pokoju. Wsunęłam się pod kołdrę i próbowałam usnąć. Niestety na marne. Kręciłam się z boku na bok.

-Michał? Śpisz? - zapytałam stłumionym głosem.

-Nie, nie mogę usnąć na tym materacu- odpowiedział śmiejąc się.

-To chodź tu... do mnie. - powiedziałam posuwając się mu.

-Proszę Cię nie mam ochoty na żarty.

-Ale ja mówię serio. Chodź tu.

-Okej.

Leżeliśmy razem w jednym łóżku. Ja, Michał. Ona, ja.

To niemożliwe...

CDN