...

Uspiona w slepym zaulku.

W ramionach chodz tak oddalona,

w Twej Milosci, ale bez niej w ludzkim istnieniu.

Tak przeceoniona, ale niedoceniona.

Ogolocona, ale tak bogata.

Wszystko za Milosc, ktorej kazdy szuka na ulicy i w smietniku nieuporzatkowanego zycia.

Na skraju stoi butelka tak pusta i gleboka po wypiciu zalu i nienawisci.

Wkracza w zycie bol.

Probuje zlapac oddech, pochwycic szczescie.

-Gdzie uciekasz?-pytam

-Tam, gdzie chodza Anioly odziane w zlote szaty.-odpowiada szczescie

-Czy ja tez moge?

-Jeszcze nie teraz. Zlap sie Reki, ktora nie pusci Cie jezeli tego nie bedziesz chciala. Biegnij pod prad bo to ciezar i Ciebie wyznaczono, abys go dzwigala i wypijala bez tchu do ostatniej kropli.

-Nie chce, boje sie...

-Twoje serce jest pelne Milosci a Ona pokona wszelki lek.

Pochwycilam butelke pelnej nienawisci, niezrozumienia i odrzucenia tylko dlatego by inni mogli byc chodz odrobine szczesliwsi. W Ramionach wtulona biegne kazdego dnia by dogonic cel mego zycia.

Wszyscy jestesmy tredowaci na sercu, ale ukrywamy ten trad.