125. Wody tatrzańskie

Siklawa, [b]Wielka Siklawa[/b] – wodospad w Tatrach Wysokich na Potoku Roztoka. Spada z progu Ściany Stawiarskiej (rozdzielającej doliny: Pięciu Stawów i Roztoki) dwoma lub trzema strugami (w zależności od wysokości poziomu wody w Wielkim Stawie). Nachylenie ściany wynosi ok. 35°, wysokość progu ok. 64 - 70 m. Jest to największy (chociaż nie najwyższy) wodospad w Tatrach. Tyle dla naszego umyslu. A co dla oka? Wielka Siklawa najpiękniej wygląda w słoneczne dni, po obfitych opadach deszczu. Wokół niej, w rozpylonych kroplach wody, tworzą się wielobarwne tęcze. Siklawa była celem wycieczek górskich już na początku XIX wieku. Opisywana przez poetów, uwieczniana przez malarzy. Wyjdźcie z kamieni, zielone wody Węże, pełznące z ziemi podskórnie, Para popłyńcie w niebo pogody, Obłokiem nad turnie. I deszcz wytryśnie wielką swobodą I runie potok wielkiej Siklawy I góry, góry popłyną wodą Jak wolna flota sławy. Jeziora śpiące rozsadźcie skały, Ponieście słońce w dymiących misach wysoko w górę, gdzie minerały Żyją i świecą na Rysach. I deszcz wytryśnie wielką swobodą I runie potok wielkiej Siklawy I góry, góry popłyną wodą Jak wolna flota sławy. Ziemia powstanie na całość wzrostu I ponad głową, krzycząc włosami Skoczy natchniona z lądu jak mostu By parskać oceanami. I deszcz wytryśnie wielką swobodą I runie potok wielkiej Siklawy I góry, góry popłyną wodą Jak wolna flota sławy. [i]K. Wierzyński[/i]