Smutne oczy ciszy...

"Miłość nie drży na widok miecza...
Jest kruchym ciastem powietrza,
Którym zachłystuję się codziennie...
To cholerna niepewność,
Kiedy znowu wreszcie staniesz w drzwiach
I to czy zobaczę Cię na pewno..."

Zdjęcie zrobione na bagnach... Pamiętam, że jak byłam małym dzieckiem to bardzo lubiłam tu przychodzić. Skakać po "wysepkach" i chować się między drzewami... W święta postanowiłam odwiedzić to miejsce. Siostra chciała parę zdjęć w lesie, więc skorzystałam mz okazji by zawitać w to tak bardzo kiedyś ulubione przeze mnie miejsce. Wiele się tutaj zmieniło. Powycinali dużo drzew, bagna nieco przyschły... Teraz zupełnie inaczej spoglądam na to miejsce. Oczami zupełnie innej osoby, niż kiedyś byłam. Jednak to miejsce nadal ma pewien swój urok. Wciąż wyczuwam w nim pewną magię... Cisza, spokój i przyroda... Mogłabym siedzieć tu godzinami i wpatrywać się w to co mnie otacza... Mogłabym wtopić się w tą ciszę i razem z nią odejść w nieznane... Umrzeć wśród ogromnych, wspaniałych drzew, słysząc cichę "pojękiwania" trzciny łamanej przez zbyt silny wiatr i czuć powiew świeżego powietrza, niosący zapach lasu...


Nie jestem normalną dziewczyną... Nie jestem normalną kobietą... Przepraszam, że nie potrafię być idealna...