[*] [*] [*]

"Zapal świeczkę, za tych których zabrał los...
Zapal światło w oknie...
Zapal świeczkę, za tych których zabrał los..
Światło w oknie..."

[*][*][*]

Pada deszcz... Krople, niczym słone łzy spadają z głuchym łoskotem na zieloną trawę. Zamykam oczy i próbuje wczuć się w tą ciszę. Jestem jej częścią. Moja dusza płacze. Moje serce kona z bólu. Jeszcze niedawno wszystko było w należytym porządku. Jednak parę dni temu coś we mnie pękło. Znów mi się przyśnił... Mój kochany Tatuś... Tato gdzie Ty jesteś? Czemu nie możesz do Nas powrócić? Czy właśnie tak ma wyglądać życie bez Ciebie? Dlaczego świat zabrał Nam Ciebie? Przecież mieliśmy być silni... Zawsze walczyć o swoje... Życie nigdy Nas nie rozpieszczało, ale zawsze mieliśmy siebie... Byliśmy wspaniałą, kochającą się rodziną... A teraz? Wciąż czuję tą pustkę... Wciąż szukam choćby cienia Twojego istnienia... Bezskutecznie...
Twoje serce pękło... Z wysiłku? Z przepracowania? Nie wiem... Moje serce też przestało być całością... Rozbiło się na setki małych kawałeczków... Nic już nie będzie takie samo jak kiedyś. Wiem, że muszę być silna... Ale dlaczego jest to takie trudne?

Wciąż pamiętam tamtą wtorkową noc... Dokładnie rok temu... Radośnie pisałam sobie na gg... Bez obaw.... Bez strachu... Nagle zadzwonił telefon... Odebrał dziadek. Kiedy usłyszałam Jego rozmowę, domyśliłam się, że coś się stało. Nie podejrzewałam tylko, że będzie to dotyczyło, w tak dużym stopniu, mojej osoby. Poszłam do przedpokoju. "Co się stało?"- spytałam... "Tata nie żyje..."- usłyszałam odpowiedź... Mój świat runął w gruzach... Żołądek "podszedł" do gardła... Serce raptownie zabolało... Wszystko we mnie umarło... Tamten dzień był okropnością... Koszmarem... Wszystko zmienił...

Wiesz Tato? Nienawidzę samobójców... Brzydzę się nimi... Mają szansę by żyć, ale nie doceniają tego... Ty Tato nie dostałeś drugiej szansy... Nie mogłeś wybrać pomiędzy śmiercią a życiem. Wiem dobrze, że gdybyś dostał taką możliwość to na pewno zostałbyś z Nami... Przecież byliśmy kochającą rodziną... Przecież nadal nią jesteśmy. Tylko Ciebie brak...
Na zawsze zapamiętam blask Twoich niebieskich oczu... Ciepło Twoich spracowanych rąk... Bo wciąż jesteś w moim sercu... I na zawsze w nim pozostaniesz. I nie przejmuj się. Poradzimy sobie... Zrobimy to dla Ciebie... I będę czekała... Jak przyjdziesz po mnie... Bo wierzę, że kiedyś zabierzesz mnie z tego złego świata... Kocham Cię;* I przepraszam za wszystko...

+++

Ludzie odchodzą... Niespodziewanie... Zbyt szybko... Zostawiają łzy, ból, smutek i wspomnienia. A najgorsze jest to, że trzeba dalej żyć. Bez Nich... Bez tych, którzy odeszli... Minął rok, odkąd ostatni raz widziałam Jego uśmiech... Rok od ostatniego usłyszanego przez Niego słowa... Rok, odkąd widziałam błękit Jego oczów... Rok... Fatalny, parszywy rok... Wiele zmieniło się przez ten czas... Straciłam Cię Tato na zawsze..

"21:37"

Noc...
Telefonu dźwięk...
Czekolada...
Monitor...
Rozmowa...
"- Tata..."
"+Tata!!"
Radość...
"+Dzwonił?
Przyjedzie?!!"
Zniecierpliwienie...
Tęsknota...
"-Tata... Nie żyje..."
Szum w uszach...
Kołatanie serca...
Szybki oddech...
Ból...
"+Przyjedzie?"
"- Miał wypadek..."
"+Kiedy przyjedzie?
Strach...
"- Nie żyje..."
"+Nie żyje?"
Niedowierzanie...
"- Tak..."
Rozpacz...
"+ Toż to nieprawda!!
To tylko zły sen!!"
Trzy milczące głosy...
Trzy suche łzy...
Daleko
też rozpacz...
Smutek...
Nie będzie
radości...
Nigdy...
Bez Ciebie...

07.04.2009r. , godzina 21:37...

Właśnie wtedy Twoje serce przestało bić... Moje umarło razem z Twoim...

[*] [*] [*]