Powrót do starych nawyków...

... czyli piszę jak zaczyna się robić źle.

Według Skali wydarzeń życiowych (SRRS, Homes-Rahe), oceniającej stresujące wydarzenia w skali od 0 do 100 punktów, przeprowadzka oceniana jest na 20 (dla przykładu 100 punktów przypisywane jest śmierci współmałżonka, 85 śmierci dziecka, a 73 rozwodowi). Żadna książka nie piszę jednak co wtedy kiedy przeprowadzka łączy się z porzuceniem praktycznie wszystkiego co Cię dotychczas motywowało, stwiało przed tobą kolejne wyzwania. Co jeżeli w mieście rodzinnym zostaje wszystko to co najważniejsze, a nowe miejsce jest pełne niepewności, mimo, że znajdują się w nim przyjaciele. Co jeżeli nie podołam największemu wyzwaniu? Czuję, że tracę grunt pod nogami, co nie zdarzyło mi się chyba od dobrych 2,5 roku. Mój idealny świat zaczyna się walić...

Co jakiś czas ludzi ogarnia szaleństwo  i zamiast wierzyć w siebie zaczynają wierzyć, że Lud wyposażony w Zbiorową Mądrość ułoży im życie lepiej, niż oni sami. Czas ruszyć do pracy nad własnym życiem. Czas odbudować relacje. Czas robić to co się Kocha. Czas na szaleństwo, miłość, zabawę. Czas na fotografię. Czas na POznań. Może nie będę widziała już mojego ukochanego widoku zza okna pokoju, ale będzie nowy, lepszy, mój. Jak zawsze. Będzie tak jak kiedyś, tylko, że inaczej. 

Jest jedna rzecz za którą kocham Poznań, niezauważalna przez większość: NAKLEJKI W TRAMWAJCH :) No w końcu "Ludzie za oknem nie są agresywni" a "Narrator w pojeździe może przekłamywać nazwy przystanków". hmm... coś mi jednak zostało z mojej 'artystycznej' dojrzałości :) Im sorry Winetu, ale idę się pakować. Do zobaczenia, może.