Na huśtawce nastrojów./Monika/

Przyjęło się ogólnie twierdzić, że młodzież jest niestabilna emocjonalnie, uparta, buntuje się, sprawia problemy wychowawcze. Młodzi ludzie są nieprzewidywalni, trudno ich zrozumieć, czasami przeżywają sprzeczne uczucia i sami nie wiedzą o co chodzi. Tak się mówi. A jak jest naprawdę?

Mit nastolatka.

Jedni okres dojrzewania przeżywają bardzo intensywnie  męczą się sami ze sobą, nie ustają ich konflikty z rodzicami, wszystkie problemy wydają się być wielkie i bardzo poważne. Dla innych ten czas jest bardziej łaskawy, mija spokojnie, bez szaleństw. Czy prawdą jest, że dojrzewanie jest takie trudne? Czy o każdego nastolatka trzeba martwić się równie intensywnie? Czy zagrożenie wpadnięcia w złe towarzystwo, nałogi, kłopoty z prawem jest jednakowe dla wszystkich? Oczywiście nie, nie można tak generalizować. Nieprawda, że współczesna młodzież jest zła, źle wychowana, nie ma żadnych zasad i oczywiście jest trudna i gorsza od tej, która była kiedyś. Na pewno są młodzi niekulturalni, aroganccy, chamscy i bezczelni. Są i tacy, którzy nie chcą się uczyć i prowadzą życie wyłącznie imprezowe. Ale na podstawie jednostek nie można oceniać wszystkich. A dorośli niestety często tak właśnie robią!

Brak zrozumienia.

Kolejna sprawa jest taka, że dorastający człowiek często jest pozostawiony samemu sobie. Brakuje mu osoby, której mógłby się zwierzyć, z którą mógłby porozmawiać o najbardziej intymnych sprawach. Rodzice? A ilu nastolatków opowiada rodzicom o kłopotach sercowych, lęku przed pierwszym pocałunkiem, strachu przed wyśmianiem lub kompromitacją? Nie oszukujmy się, niewielu dorosłych jest w stanie okazać prawdziwe zrozumienie i cierpliwość młodzieży. Ciągle wielu rodziców i nauczycieli uważa, że jest to głupi i problematyczny wiek, który wiąże się z samymi problemami. Takie podejście dorosłych sprawia, że młodzi są nieufni, oddalają się i izolują. I jeszcze trudniej nawiązać kontakt, a co dopiero nić porozumienia. 

Miecz obosieczny.

Ale prawdą niestety jest i to, że młodzi często nie dają starszym żadnych szans. Z góry zakładają, że nikt ich nie zrozumie. Przy takim stosunku budowanie dobrych relacji jest trudne. Huśtawki nastrojów są uciążliwe nie tylko dla otoczenia nastolatka  rodziny, bliskich, znajomych, ale i dla niego samego. Przeżywanie konfliktów wewnętrznych, dramatów miłosnych, zmaganie się z kompleksami, samooceną, radzenie sobie w grupie, to wszystko czyni życie młodzieży naprawdę trudnym

Czy dorastanie jest wobec tego czasem męczenia się ze sobą i męczenia własnego otoczenia? A może ten czas jest w gruncie rzeczy całkiem barwny, ciekawy i obfitujący w pozytywne doświadczenia? Chyba jest tak, że o tym, jakie jest nasze dojrzewanie, jak przebiega, decydujemy my sami. Warto więc robić wszystko, by nie zmarnować jednych z najlepszych lat swojego życia! 

M.