Niesamowity to stan, gdy świat zaczyna być przyjazny, a życie nie opiera się na narzekaniu i wieczornym rozmyślaniu, dlaczego tak strasznie kiepsko mi tu jest.

Niesamowite jest to, że pojawia się ktoś tak magiczny, gdy dochodzę do wniosku, że magia nie istnieje.

Niesamowite jest to, ile może dać drugi człowiek, tak bardzo niepewny, pełen niepokoju, że może coś zepsuć i tak pełen chęci, by było coraz lepiej i coraz piękniej.

Niesamowite jest to, ile może zdziałać szczera rozmowa, choćby pełna płaczu, złości, wyrzutów. Bo jeśli potrafisz okazać swoje emocje, choćby jednym spojrzeniem czy gestem, to jesteś dla mnie wart wielu poświęceń i cierpliwości.

Uwielbiam szaloną skromność w wyznawaniu tego, co głęboko w sobie człowiek chowa. Gdy wszystko wypływa spokojnie, bez nadmiaru, tak by nabierało coraz to większej mocy.

Uwielbiam budować ten fundament, którego nigdy nie budowałam. Gdy relacja ta to nie tylko stado pocałunków i pustych słów, które nie odzwierciedlają piękna ze środka.

Uwielbiam posiedzieć, wtulona w ramiona, czuć bliskość i zrozumienie. I nie rozmawiać przez jakiś czas, by był czas na przemyślenia, na chwilę własnej - prywatnej radości. Bo wiem, ze i Ty taką w sobie masz.

Uwielbiam za to, że potrafi mnie zrozumieć, że ma swoje wahania nastrojów, że będąc prawdziwym facetem chce mnie rozumieć na każdym kroku i wiedzieć, co sprawi, że poczuję się lepiej.

Cieszę się, że nie zostało to odpuszczone, gdy ciężko było. Że wciąż mamy to.

Dziękuję za te wszystkie rzeczy, których nigdy byś nie zrobił. Za obiecane poświęcenie i emocje. Za te kilka godzin, za te rozmowy i za czas.

Chcę podążać do pełni szczęścia. z Tobą.

Tak mi dobrze...