Nadzieja ... to ona umiera ostatnia .

Nadzieja, to taki mały robaczek, który tkwi w mojej głowie,

w moim sercu, WE MNIE . To ona PONIEKĄT trzyma mnie przy życiu,

które z każdym dniem się ulatnia, które z każdym dniem dąży do zagłady.

Nadzieja. Czasami chciałabym być pozbawiona tego uczucia.

Nadzieja sprawia ból, upaja się cierpieniem człowieka .

Zabija we chęć do życia, do działania . 

To właśnie NADZIEJA wbija mi SZTYLETY ostre niczym brzytwa prosto w SERCE,

które bije dla Ciebie, TYLKO dla CIEBIE.

Z każdym Twym krokiem na szkolnym korytarzu,

z uśmiechem na twarzy, z wonią Twojego zapachu,

który dostaje się do mych nozdrzy, mam NADZIEJĘ !!!

Mam nadzieję, że podejdziesz, przytulisz mocniej niż kiedykolwiek

i powiesz jak bardzo kochasz i żałujesz, że byłeś taki.

Jestem głupia ? tak, wiem .

Jestem głupia, bo w to wierzę .

Ale nie odbieraj mi wiary i nadziei, bo tylko to mi pozostało !

Chciałabym cofnąć czas bardziej niż kiedykolwiek .

Teraz już wiem, co robiłam źle .

Każdy człowiek zasługuje na kolejną szansę. Wiem, że zmarnowałam ich już milion,

ale czy nie mogę liczyć na jeszcze jedną ? ostatnią ? milion pierwszą ?

Jeżeli nadzieja jest matką głupich, to ja nigdy nie zmądrzeję .

P.S.

kocham cie

Obiecany wiersz, jest gotowy !