obudziłam się w zupełnie obcym mieszkaniu, wiem tylko, że mieszkam tu od kilku miesięcy, że nigdy nie budzi mnie słońce i że... znowu zapomniałam;  śnił mi się jeden z dni lipca, nie wiedzieć czemu chodziłeś po plaży w garniturze, tym samym w którym pisałeś egzamin maturalny, szukałeś czegoś w prawej kieszeni marynarki, ale znalazłeś tylko zmięte kartki, zapisane chyba Arialem piątką, 'dwie postawy człowieka wobec Boga i Jego dzieła, porównaj pieśń Jana Kochan...';  wstaje z łóżka, z niepokojem zmierzam w kierunku okna; nie mam już żadnych nadziei, właściwie mnie to cieszy, to miasto nie jest mnie już w stanie bardziej rozczarować;  już nie stoisz na plaży, teraz jest to lotnisko, w ręku trzymasz bilet, masz czarny plecak z dwoma zielonymi paskami, ten sam z którym jeździsz w góry; w ostatniej chwili rezygnujesz, przecież Sztokholm może poczekać; w drodze na przystanek mijam grupę przedszkolaków i Twojego sąsiada, zamieniamy kilka słów, 'w końcu przyjdą cieplejsze dni' mówi i zapala kolejnego papierosa; właśnie przyjechał autobus, dziś imieniny Bogusława i Gracjana; to takie zimne miasto, nawet w środku lata, pełne chłodnych zakamarków, w których możesz stać się zupełnie przezroczysty;  znowu jesteś na plaży, tym razem oglądasz z Nimi Gwiezdne Wojny, co chwile poprawiasz obrączkę, w końcu zdejmujesz i chowasz do kieszeni, bardziej niż ten kawałek stopu złota, przeszkadza Ci świadomość, że zmarnujesz komuś życie; chciałam podejść, pogratulować, ale musiałbyś udawać, że dobrze się bawisz, komplementuje więc tylko jej sukienkę i wracam do domu; chłód nocy utrzymuje się jeszcze o poranku, kiedy do domów wracają chwiejnym krokiem małżonkowie na pół etatu, mijają blokowiska zawiści, kierując się ku ulicom obojętności, ludzie zgryzają swoje słowa, upychając myśli w kieszeniach, wciąż myślą, że wrażliwość to jakaś przewlekła choroba,

mówisz, że to nie klimat dla mnie, a ja tak cholernie chciałabym, żebyś miał racje.

http://www.youtube.com/watch?v=Z9IODJdi3GA