Dziś nie będzie fajerwerków. To, co napiszę tu właśnie dziś, teraz, może jedynie pomoże mi spokojnie usnąć bez myślenia w kółko o jednym i tym samym. Chyba, że po raz kolejny przyjdzie we śnie.

PODDAJE SIĘ! Nie da się nikogo zmuścić do niczego. Chociażbym milion razy  napisała o pustce, której nikt inny mi nie wypełni, najpiękniejszymi słowami jakie znam, tymi naszpikowanymi największymi emocjami- nic to nie zmieni, Zrozumiałam to dawno temu, ale nie dopuszczałam do siebie tej myśli. Myślałam, że skoro coś zburzyłam to mogę to naprawić. I o ile samemu da się wszystko zaprzepaścić to odbudować da się tylko za pomocą tej drugiej osoby. Jednak, gdy ona nie ma na to chęci to nawet gdybym była pieprzonym Bobem Budowniczym już nic więcej nie "wybuduję" w miejscu, gdzie nie ma gruntu. Nie jeden raz musiałam zakopać pusty dół, tym razem znów zacznę od początku zakopywać to, co już tyle razy odkopywałam.

Może piszę banały, ale trudno mi się pogodzić z utratą przyjaciela, który jest jednym z najbardziej wartościowych osób jakie udało mi się kiedykolwiek poznać.

Twoja "na zawsze", Patrycja.