Miałem plany, które w minutę odbiegły,
odeszły, jak dni, te najlepsze kiedyś,
miałem wiarę, że dotrzymasz słowa
że będę Twój, jak Ty zawsze moja.
Miałem blask w oczach, gdy byłaś tu obok, 
a teraz w nich krople, ukrywane dłonią, 
każda noc, to walka i smutek, 
to wiara w jutro, że w końcu się obudzę. 
Powieki otworze, i chwycę telefon, 
jedna wiadomość, "kocham na wieczność",
małe serce, wiem kiedyś tak było, 
a dziś, to już wiem nierealna przyszłość.
Dziś patrzę na uśmiechnięte twarze, 
wiesz co..(?), ludzie wytykają mnie palcem, 
"to ten, który miał wczoraj wszystko, 
a dziś wypełniony tu po brzegi ciszą...

Wiem, będę pamiętał do końca te słowa, 
kocham i będę, jak tą historię o Nas,
mogliśmy być, ale dziś nie ma szans, 
dziś życzę szczęścia, choć raczej już masz.
Mała data, imię na fotografii,
ja, Ty, Ty, ja...magia chwil dłoni naszych, 
przepraszam, ale i tak będę kochał, 
i dalej wylewał atrament w kroplach, 
na twarzy tych łez, wiem wołają, 
imię, litery, które tu nad tą kartką.
Tak mam dość, tak trudno mówić, 
kiedy wiem, że nie trzyma Nas tu nic, 
kiedy wiem, że nie mam nikogo,
bo kto mógłby być, ja chcę tylko z Tobą.
Dla Ciebie, się budzić i Tobie dziękować, 
mówić dziennie, jak bardzo kocham.