2.

Mam ochotę krzyczeć. Nie z bólu, nie ze złości, nie z bezsilności, nie z głupoty, nie z zazdrości. Mam ochotę krzyczeć z tandetnej radości [?]. Ta radość rozpiera moją klatkę piersiową w sposób takowy, iż mam ochotę śmiać się ze wszystkiego, a zarazem z niczego. Fantastycznie jest chudnąć. Ależ bogini jest głupia, czyż nie? Cieszy się z tak nieistotnej rzeczy. A jednak! Sprawia mi to rozkoszną radość. 
Nieco mniej przyjemną sprawą jest fakt, że kolejna najbliższa mi osoba odeszła. Odeszła. Tak po prostu wyparowała z mojego życia, mówiąc mi przed tym "To już koniec 'nas', Mała... Żegnaj.". Dlaczego oni tak szybko odchodzą? Dlaczego bardziej żałuję cudownych chwil z nimi spędzonych, niż je mile wspominam?  To absurd. No nic. Całe moje życie jest jednym wielkim, niemożliwym do pojęcia, absurdem. W końcu jestem 'wadą', jak to mnie miewa określać mamusia. Skupisko rodzinnych wad. To krzepiące. Aż mnie krew zalewa. Jest niebieska. Dziwne.

Dzisiejszy bilans, to:

Śniadanie - miseczka płatków z mlekiem (283 kcal)

Drugie śniadanie - (brak)

Obiad - (brak)

Kolacja - trzy zielone herbaty (18 kcal)

____________________________

Suma: 301/500

Wiem, że bardzo mało zjadłam. Wiem, że to niezdrowo i wiem też, że K. będzie się martwił. Nie jest jednak ze mną źle. Trzymam się. Nie mdleję. Żyję. Jeśli chodzi o stan psychiczny mojej osoby, to mogę pochwalić się trzeźwym myśleniem i ogólnym pozytywnym rozpatrywaniem spraw, które zazwyczaj niewysłowienie mnie drażnią.

"(...) chyba jestem szczęśliwy." - Słowa, które potrafią dać radość.

Ćwiczenia:

-14 dzień A6W.  (Już rozumiecie, dlaczego bilans przedstawia się w następujący sposób? Brzuch boli niemiłosiernie.)

W razie pytań:    

http://www.formspring.me/Makabryczna